Albspirit

Media/News/Publishing

Lasgush PORADECI: Shqipëri, të qofsha falë!

 

 

(Koh e shkuar në Vllahi)

 

Koh” e shkuar në Vllahi

Ishte larë me flori

Se luftonin veç për ti,

Veç për famë e madhëri.

Shqipëri moj Shqipëri

 

 

Mun në qëndren e Vllahisë,

Në qytet të Bukureshtit,

Mbiri zëri i Shjqipërisë

Si zëmbak në mes të sheshit.

Mbiu atje ku politika

Nuku dij ç’ësht helm- i gjakut,

Ku shëndriu Elenë Gjika

E Kuvendi i Naço-Plakut,

Ku i mblodhi porsi dhentë

Bijtë e tij Tërpo-Vasili,

Ku këndoi Naim-i shentë

Dukë thirrur si bilbili.

O! moj kohërat e arta!

O! moj zembërzat e dlira

Me ç’gëzim ju shkruan karta

Kur ja sheh nër shoqërira:

Drita-plakë e Diturija

E Bashkimi edhe Shpresa;

Edhe Liria e Shoqërija

E Sofia Mbretëresha…

Cilado sa mund m’ë mirë,

Sa m’e zjarrtë cilado;

E nër to gjith një dëshirë,

Gjith një shpresë nëpër to-

…S’rron-o! jo, njeriu i urtë,

se kështu pat thënë Zoti,

Prandaj vdes me shpirt të gurtë

Edhe humb si pikë loti;

Humbi pra dh’Elenë Gjika,

Humbi fjal e Naço Plakut,

Pa zu prapë politika,

Zu të rrjedhë lumi-i gjakut:

Atëhere i ndolli dhentë

Dh’e bekoj Tërpo Vasili…

Fluturoj Naimi-i shentë

Duke qarë si bilbili,

O! moj kohërat e arta

O! moj zembërzat e dlira!

Me ç’të zi ju shkruan karta

Ndaj s’u sheh nër shoqërira.

Ju kaluat porsi hije

Kur shndrriu në terr në shkretë,

O! moj zemra shentërijë

Që më s’ini-atje ku qetë

Ah! Q’aherë zu të shtrijet

Rëndë-e keq linçoj i zisë,

Po ka nxirë vetëdijet

Me çdo vend të Rumanisë

Dh’e u helmua Shqipëtari,

E vajtoj prapë prej së qari

Uturiu gjith Bukureshti.

O! moj kohërat e arta

O! moj zembërzat e dlira!

Se me ç’mall ju shkruan karta

Nër këto vështirësira.

Sepse ja, në dhe të huaj,

Një fletore zu të nisë,

Që të jetë zëri juaj

Edhe zëri i Shqipërisë

Zu të nisë duke dalë

“Shqipërijeza e Re”:

Kur bën fjalë me ngadalë…

Kur godet porsi rrufe…

Sepse kjo’sht’-!udh” e mbarë

E ndërgjegjes së kulluar:

Duke ngarë e duke sharë,

Edhe duke përgjëruar

E kështu shkoj mot- i dytë

E si-i treti u pat vdarë

Mot i katërt mbylli sytë

Që sot nis një mot i ri,

As t’u flakeshim o Zot!

Qajmë, o-nënë Shqipëri,

Qajmë., – e derdhim pika lot.

Shqipëri! Moj nëna jime:

Më ke rritur me thërime.

Shqipëri! Të qofsha falë

Të kam nënë, më ke djalë.

 

(E botuar në organin “Shqipëria e Re” Konstancë (Rumani), 29 korrik 1923, zgjodhi BAKI YMERI)

 

Please follow and like us: