Ismail Kadare: Kristal

Ka kohë që s’shihemi dhe ndiej

Si të harroj un’ dalngadal,

Si vdes tek unë kujtimi yt

Si vdesin flokët dhe gjithçka.

 

Tani kërkoj unë posht’ e lart

Një vend ku ty të të lëshoj.

Një strofë a notë a një brilant

Ku të të lë, të puth, të shkoj.

 

Në s’të pranoftë asnjë varr

Asnjë mermer a morg-kristal.

Mos duhet vall’ prap të të mbart

Gjysëm të vdekur, gjysmë të gjallë?

 

Në s’gjetsha hon ku të të hedh

Të gjej një fushë a një lulnajë

Ku butësisht porsi polen

Gjithkund, gjithkund të të shpërndaj.

 

Të të mashtroj ndoshta kështu

Dhe të të puth e t’ ik pa kthim

Dhe nuk do dimë as ne, askush

Harrim ish ky, a s’ish harrim.