Nobelistët: HERMANN HESSE, THOMAS STEARNS ELIOT

NOBELISTI  XI  1946/

Foto: HERMAN HESSE- 1877 – 1962/

Hermann Hesse (Calw, 2 korrik 1877 – Montagnola, 9 gusht, 1962) ishte një shkrimtar, poet, aforist, filozof, lindur në Gjermani, piktor zviceran, nderua me Çmimin Nobel për Letërsi në vitin 1946.________________________________________________________________

MOTIVACIONI

 “Për frymëzimin e tij të fort  dhe të guximshëm dhe depertues shembull klasik të idealeve filantropike dhe cilësi të lartë të stilit” ________________________________________________________________

EJA ME MUA

Eja me mua!

Por duhet të nxitosh-

shtatë milje të gjata

Bëj unë çdo hap.

Prapa pyllit dhe kodrës

pret kali im i kuq.

Eja me mua! Rrëmbeji frenat –

eja me mua në kështjellën time të kuqe.

Atje rriten pemë blu

me mollë të arta,

Atje ëndërrojmë ëndrra të argjendta,

që askush tjetër s’mund të ëndërrojë.

Atje flenë kënaqësi të rralla,

që askush deri tani nuk ka shijuar,

nën dafinat puthje të trëndafilta-

Eja me mua në pyje dhe kodra!

mbahu fort! Kapi frenat,

dhe duke u dridhur kali im të rrëmben.

*********************************

 NOBELISTI  XII  1948        

Thomas Stearns Eliot (26 shtator1888 – 4 janar 1965), shkrimtar anglez

Me prejardhje amerikane.

Është njëri ndër poetët më të njohur europian të shekullit të 20-të, fitues i shumë çmimeve, ndër to edhe të Çmimit Nobel për Letërsi më 1948 dhe i Goethes më 1954. Bartës i 16 doktoratave të nderit.

____________________________________________

 MOTIVACIONI

 “Për kontributin e tij të shquar dhe pioniere të poezisë bashkëkohore”

____________________________________________

 TEZE HELENË

Mis Helenё Slinsgbi ishte njё tezja ime beqare,

dhe jetonte nё njё shtёpi tё vogël pranё njё sheshi elegant

Së cilës i shërbenin katër  shërbëtore.

Tani që vdiq ajo gjeti qetësinë nё qiell

Dhe qetësi në përfundimin e rrugës.

U mbyllёn taksat dhe sipërmarrësi i funeralit

Pastroi këmbët- e dinte mirë se gjёra tё këtij lloji 

Ndodhnin, tashmë, herët a vonë.

Qenëve u qe siguruar  gjerësisht çdo gjë,

Por, menjëherë, pas pak ngordhi edhe papagalli.

Ora e Drezdenit vazhdoi tik- takun e saj mbi oxhak,

Dhe gardërobisti në livre ulet në tavolinën e ngrënies-

Me kamerieren e dytё mbi gjunjë – ajo që kur

Zonja  ishte gjallë  kishte mbajtur përherë një sjellje  të paqortueshme.

                                                           Përktheu Faslli Haliti