Ministria e Jashtme greke ka reaguar ndaj disa deklaratave të bëra një ditë më parë në kongresin e PDIU. Në reagimin e saj thuhet se deklarata e udhëheqjes politike shqiptare janë të papranueshme.

“Shqipëria duhet të kuptojnë se kursin e saj evropiane varet nga zbatimi strikt i pesë parimeve të BE-së, ndër të cilat është respekti për drejtësinë dhe shtetin e së drejtës. Kjo nënkupton se ajo do të respektojë vendimet e gjykatave, sidomos kur bëhet fjalë për krimet e luftës, dhe në vend që të ngrejë çështje inekzistente, të zbatojë kushtet dhe angazhimet në lidhje me mbrojtjen e të drejtave të autokton grek pakicës kombëtare”, thuhet në deklaratën e MPJ greke.

Më tej theksohet se “Kultura e nevojshme politike mes fqinjëve kërkon seriozitet, respektim të saktë të fakteve të historisë dhe vizion në marrëdhënie, që të mos ndikohen nga në mënyrë flagrante apo të qëllimshme, nga shtrembërimi i realitetit historik, por bazuar në ndërtimin e një themeli të fortë për një të ardhme dhe përparimin e  konsiderueshëm në marrëdhëniet dypalëshe, që do të kontribuojë edhe në stabilitetin dhe sigurinë e rajonit”.

Në kongresin e PDIU foli dje edhe kryeministri Rama. Ai preku një pjesë të historisë në lidhje me Greqinë, ndërsa foli edhe për ligjin e luftës.

 “Teksa pashë këtu Mesila Dodën, e veshur perfekt me ngjyrën e Rilindjes, nuk kam sesi të mos e nis me Preng Gjokën, pinjollin e Gjon Markajve të Mirditës, i cili në vitin 1883 kryesonte një Komitet qendror shqiptar të Korfuzit, i përbetuar të mbronte midis të tjerash, pacenueshmërinë e trojeve çame si trashëgimi të një populli autokton.

 Ky katolik malësor, Preng Gjoka, më 7 nëntor të 1883-it doli me një proklamatë publike drejtuar fuqive të mëdha, në emër të këtij Komiteti, ose të një partie gege e toske shqiptare, e cila vibron edhe sot në dejet e kombit tonë, si një klithë shpagimi moral që kërkon drejtësi dhe jo hakmarrje, për bashkim në ndërvartësinë europiane dhe jo fraktura shoviniste.

 Proklamata fillon me këto fjalë: “Shqiptarët e Shqipërisë së Epërme, të Epirit dhe Maqedonisë, për qeveritë shpirtmira dhe humane të Europës” dhe përfundon me një klithmë që vazhdon të jehojë edhe sot dhe që është udhërrëfyesi juaj, por dhe brenga jonë e përbashkët kombëtare: “Ky është zëri universal i gjithë banorëve të Shqipërisë së Epërme, Epirit dhe Maqedonisë, që urrejnë të jetojnë më gjatë nën shtypje, apo të jenë si një kope delesh e shitur sa tek një princ, tek një tjetër. Si pasojë, me zemrën të copëtuar nga hidhërimi, ata i bëjnë thirrje humanitetit të qeverive shpirtmëdha të Europës, ata përgjërohen për një mbrojtje të mirëqenë dhe ju përgjërohen që për mizorinë kryeneçe dhe çnjerëzore, thirrja e fuqishme të jetë “Ndal!” Edhe këta janë bijë të  Zotit, para të cilit gjithë njerëzit janë të barabartë. Lërini të qetë të kujdesen për fatin e vet…”

“U desh që të krijohet kjo qeveri, që të hapej me seriozitet një çështje që ishte aty dhe të gjithë bënin sikur nuk e shikonin. Jemi në luftë me Greqinë, ka një ligj lufte. Një ligj lufte me një vend që kemi traktat miqësie! Pse ky ligj lufte është aty dhe si ka mundësi që ka mbetur aty si tabu e palëvizshme?! Palës tonë, në të gjithë këto vite i ka mjaftuar përgjigja: “Po ç’rëndësi ka, ai ligj është kot. Ne jemi miq, kemi Traktatin e Miqësisë.” Nëse është kot, çfarë na kushton ta heqim?! Ne e kemi kusht për të çuar në një fazë të re marrëdhënien me Greqinë, për të cilën jemi shumë të interesuar, heqjen e ligjit të luftës. Ne duam të krijojmë një miqësi prej një standardi të ri, një miqësi pa dollapë të mbyllur, pa zona të mbyllura, ku nuk hyhet, për të cilat nuk flitet dhe pa fantazmat e së shkuarës, të cilat na hyjnë në mes, sa herë që ka një nevojë andej apo këtej për t’i hedhur benzinë zjarrit të dasisë”.