NOBELISTET; HEMINGWAY & JIMÉNEZ

NOBELISTI  XIII  1954 /      

ERNEST MILLER HEMINGWAY/

 Ernest Miller Hemingway (Oak Park, 21 korrik 1899 – Ketchum, 2 korrik 1961). Ai ka qenë shkrimtar  i njohur amerikan. Qe autor romanesh dhe tregimesh të shkurtra. Hemingway mori çmimin Çmimin Pulitzer në vitin 1953 për novelën  Plaku dhe deti.

Çmimin Nobel per letërsinë e mori në vitin 1954._____________________________________________

MOTIVACIONI

“Për zotërim të tij në artin narrativ, demonstruar kohët e fundit në «Plaku e deti» dhe për ndikimin që ka ushtruar në stil bashkëkohor”

_____________________________________________

 ZËRI I SHIUT

 Po ti kush je? e pyeta shiun që binte ëmbël,

dhe se, çuditi, m’u përgjegj:

jam Poema e Tokës, tha zëri i shiut,

i përjetëshëm ngrihem i pakuptueshëm nga kontinenti dhe nga deti i padepërtueshëm,

lart drejt qiellit, nga ku, në formë të ndrueshueshëm,

i ndryshuar plotësisht, por, përsëri i njëjtë

zbres të lag tokat e thara skelete,

sipërfaqet e pafundme të pluhurit të botës,

pa mua do të ishte vetëm farë, e fshehur,

jo e lindur;

dhe përherë, ditë e natë, i kthej jetë vetë origjinës sime, e bëj të pastër, e qendis;

(sepse kënga, e dalë nga vendlindja e saj,

pas përfundimit, e gabuar qoftë,

nëse i intereson ose jo, sipas rregullit ai kthehet 

me dashuri.)

  NOBELISTI  XIV  1956      

JUAN RAMÓN JIMÉNEZ

Juan Ramón Jiménez Mantecón (Moguer, 24 dicembre 1881– San Juan, 29 maggio 1958) è stato un poeta spagnolo.Premio Nobel per la letteratura nel 1956, è stato uno dei più importanti intellettuali della generazione del ’14.

per la sua poesia piena di slancio, che costituisce un esempio di spirito elevato e di purezza artistica nella lingua spagnola”

 ____________________________________________

 MOTIVACIONI

«Për poezinë e tij plot hov, e cila përbën një shembull të shpirtit të lartë dhe pastërti artistike në gjuhën spanjolle»

______________________________________________

 MUZG VJESHTE

Në orën e zezë, të ftohtë dhe të vetmuar,

butësia që në këtë  mbrëmje të zezë

u duk se më solli në këtë perëndim të artë,

bie erë fëmijë, ah, bie erë lodër !

Dhe unë, lodër e zezë dhe e trishtuar

po ëndërroj si fëmijë i rritur,

– në këtë lojë të re, që një çast më parë,

e besoja realitet përfundimtar të njeriut

që kujton duke qeshur lodrat e tij fëmijërore

varkat e tij të vogla -, lodër e zezë dhe e trishtuar,

jam duke ëndërruar disa gjëra të thella,

ato gjëra që janë lodra:

detin, tokën, yjet… 

 Përktheu: Faslli Haliti