Më 30 prill të vitit 311 Perandori ilir Galeriusi (Galeri) njeh ligjërisht të krishterët në Perandorinë Romake. Edhe pse kishte qenë kundërshtar i ashpër i krishterimit, Galeriusi i dha fund persekutimit të tyre duke shpallur dekretin e tolerancës.

Historianët thonë se arsyeja e këtij ndryshimi ishte sepse atë vit Galerius u sëmurë rëndë, dhe u frikësua se sëmundja ishte hakmarrja e Zotit të të krishterëve.

Sapo u emërua Çezar u nis në frontin e Danubit dhe gjatë viteve 294 deri në 295 korri fitore të mëdha mbi gotët. Në dy vitet që pasuan shpartalloi ushtritë e sarmantëve dhe markomanëve. Me këtë rast ndërtoi një fortesë në Aquincum (Budapesti i sotëm). Pjesa veriore e Panonisë së Poshtme u be provincë e re dhe u quajt Galeria Valeria, sipas emrit të gruas së tij.

Kur persianët pushtuan provincën romake të Mesopotamisë, Galeri marshoi nëpër Armeni dhe i rrethoi, duke arritur që të pushtojë dhe kryeqytetin e tyre Ctesiphon.

Ai imitoi Aleksandrin e Madh në betejën që zhvilloi në Narsë, duke mbajtur qëndrim miqësor ndaj familjes së mbretit persian Darius dhe duke marrë në mbrojtje fëmijët dhe gratë e qytetit. Me marrëveshjen e paqes që u nënshkrua, Mesopotamia e zmadhuar me territoret rreth Tigrit u rinjoh si provincë perandorake. Gjatë qëndrimit në fronin e Çezarit, Galeri e ndërtoi kryeqytetin e vet në Selanik, një vend strategjik ne rrugën Egnatia, që lidhte Romën me provincat e Azisë. Me ngjitjen në rangun e Augustit, ai u detyrua të shkonte në Nikomedi, në vend të Dioklecianit.

Perandori Galerius, vdiq më 311 dhe u pasua në fron nga nipi i tij Maximinus Daia.