Ilir Levonja: Anjeza, një edukatore që i duhet Kuvendit

Nëse doni të mësoni se deri ku arrin larmia e të sharit në gjuhën shqipe, gjerësinë leksikore tonën, ofshamën e të gëdëpurit shqip etj…, ndiqni këtë link: Kopshti Diren, Anjeza Shabani një MONSTËR. Eshtë një bukuri e ekzgjareuar epitetesh apo poronomesh, siç i themi ne, shqip fare. Eshtë një stuhi e mrekullueshme, sa e ka elektrizuar të gjithë internetin e botës e shqiptare. U harruan fare heronjtë e rinj të pasaportave diplomatike. Ata që na veshën kuq e zi. Dhe na dhanë privilegjin histori që pas 85 viteve të jemi pjesëmarrës në një kompeticion të madh europian. Apo të kthejmë sadopak revanshin e rezultateve të dhunshme të Rumanisë karshi nesh. apo që e ka sheshuar këtë pritshmërinë e sotshme karshi rezultateve të Gjermanisë, Italisë e Turqisë. Që ia ka bërë në kokë reformës më jetike për shtetin dhe shqiptarët asaj që i tejkaloi disa herë etapat e shtatëzanisë.

Eshtë një fjalor i mrekullueshëm, që fillon e mbaron me pështyma, bushtër, monstër, kurbë, baxhello. Në burg u kalbsh, filiqajkë. (këtë se kisha dëgjuar ndonjëherë.) O kurvë, plehrë dhe degjeneruar, njerkë katile, femër pa shpirt, tu thaftë mitra, buqe, bishë e egër.
Me që ra fjala tek kjo, puna e buqes. Kam njohur vite më parë këtu në Amerikë një vajzë të re me prindër babain shqiptar dhe nënën irlandeze. Po a, di ndonjë gjë shqip?, e pyta. Ma ktheu sigurisht që di. Dinte të gjithë ato më mënxyrat. Dhe ishte e marrosur pas fjalës buqe. Kështu i thoshte babi, mamit, sa herë që ziheshin, më tha ajo dhe qeshi e kënaqur. Kjo ishte e kuptueshme, këtë pasuri leksikore e kish përvetësuar nga grindjet dhe shërret e prindërve, që tashmë janë të divorcuar. Dhe kur i them ndonjë gjë, ajo ma kthen, ju shqiptarët buqe jeni vetë.
Çfarë lidhje kanë të gjitha këto.
Ekzagjerimi i tepruar. Dhe si ngahera çudia se si është e mundur që edukatoret, mësuesit etj rrahin fëmijët tanë. Ne të gjithë vimë nga një kulturë rrahje. Madje e themi me mburrje se druri ka dalë nga xheneti. Dhe nga ana tjetër, edhe pse jemi hapur me perëndimin, kemi një lloj nostalgjie aq sa me zor ndahemi nga ato vese që i kritikojmë. Si të thuash, shajmë diktatin dhe vdesim më pas te jemi diktues, ose imponues mbi të drejtën e vtes, jo të shoqërisë në përgjithësi. Kemi nxjerrë aq edukatorë, aq arsimtarë, aq më the e të thashë sa përgjegjësia e prefosionit, testimet e liçensimit dhe provat e karakterit i kemi varrosur me kohë. Kemi një mori edukatoresh që postojnë plot qejfe foto e statute që ta shpifin me elokuencën e fjalës. Aq sa u japin gjithë qejf ë fundore edhe foljeve ndihmëse jam dhe kam. Dhe që plot triumf deklamojnë diploma të marra në 3 muaj. Që i thonë profesionist dhe gjynahqarit, o poç, rri urtë. Pasi partia të bën gjithçka. Edhe Zot.
Kjo histori është e çuditshme ndër ne, edhe për një fakt tjetër.
Jo larg, por sot herët në mëngjes, kontrollori i shtetit njofton për kapjen deri në kockë të administrasë nga korrupsioni. Megjithatë ne harbojmë karshi Anjezës. Edhe mes nesh ka me mijra Anjeza. Dhe askush nuk e shikon një të tillë brenda vetes. Askush nuk e ndjen një farë përgjëgjesie, por vetëm zell për tu shfryrë karshi saj.
Unë do thosha, që përpara se të çoni këtë Anjezën në zenitin e mallkimeve. Bëni mirë ta çoni ca ditë në Kuvendin e shqiptarëve.
Ju garantojë se fotot apo video me pickime e shpulla. Do ju argëtojë e do ndërgjegjësojë më shumë se kjo që po na prish gojën.
Dhe po na mban akoma në detin e gjynahut.