Ju faleminderit të gjithëve. Faleminderit, senator. Unë, gjithashtu, jam shumë i lumtur që Presidenti Obama dhe zonja Obama kanë ardhur në Dallas. Unë gjithashtu dua të mirëpresë zëvendës Presidentin, Biden, shefin e policisë Brown, zyrtarët e zgjedhur dhe anëtarët e komunitetit të zbatimit të ligjit. Sot, kombi është i përçarë, por ata që e duan Dallasin dhe e quajnë atë “shtëpinë e tyre” kanë pësuar pesë vdekje në pesë familje.

 Laura dhe unë shohim policët që zbatojnë ligjin çdo ditë. Ne i llogarisin ata si miqtë tanë. Dhe ne e dimë, ashtu si për çdo amerikan tjetër, që guximi i tyre është mbrojtja dhe mburoja jonë.

Ne jemi krenar për njerëzit që mbajnë zi dhe për komunitetin që është mbledhur për të nderuar ata dhe për të mbështetur të plagosurit. Kryetari, shefi ynë i policisë dhe departamentet tona të policisë kanë qenë një frymëzim i fuqishëm për pjesën tjetër të kombit. Këta zyrtarë të vrarë ishin më të mirët mes nesh.

Lorne Ahrens, burri i dashur për detektiven Katrina Ahrens dhe baba i dy fëmijëve. Michael Krol, bir, vëlla, xhaxha i një nipi dhe mik i kujdesshëm. Michael Smith, veteran i ushtrisë, burrë i përkushtuar dhe baba i dy fëmijëve. Brent Thompson dhe Marine Corps ishin martuar kohët e fundit. Patrick Zamarippa, veteran, baba krenar dhe besnik i Texas Rangers .

Me vdekjen e tyre, ne kemi humbur kaq shumë. Ne jemi goditur nga pikëllimi goditur, jemi zemërthyer dhe përgjithmonë mirënjohës. Çdo oficer po përballet me një thirrje për të na përçarë.

Shumica prej nesh pyesin se nëse do të na bëhej një thirrje e tillë , a do të rrezikonim jetën tonë për të mbrojtur një bashkëshort apo një fëmijë? Ata të veshi uniformën, zhdukim rrezikun dhe mbrojnë sigurinë e të huajve. Ata dhe familjet e tyre ndajnë shqetësimin e pashprehur se çdo ditë e re mund të sjellë rreziqe të reja.

Por askush prej nesh nuk ishte përgatitur për një pritë nga ana e urrejtjes dhe keqdashjes. Shoku i kësaj keqdashjeje ende nuk është shuar. Duket sikur forcat që na përcajnë janë më të mëdha se forcat që na mbajnë së bashku. Argumenti kthehet shumë lehtë në armiqësi. Mosmarrëveshja përshkallëzohet shumë shpejt në anti-humanizëm.

Shumë shpesh, ne gjykojmë grupe të tjera nga shembujt e tyre të këqija, duke gjykuar veten nga qëllimet tona të mira. Dhe kjo është e …

Dhe kjo ka tensionuar lidhjet e tona të të kuptuarit dhe qëllimin tonë të përbashkët. Por amerikanët…unë mendoj se ata kanë një avantazh të madh për të ripërtërirë unitetin, ne duhet vetëm të kujtojmë vlerat tona.

Ne kurrë nuk jemi qenë të bashkuar nga gjaku apo sfondi. Ne na bashkojnë gjërat shpirtërore, angazhimet dhe idealet e përbashkëta.

Në me të mirën tonë, ne praktikojmë ndjeshmërinë duke imagjinuar vetën në jetën dhe rrethanat e të tjerëve. Kjo është ura nëpër të cilën duhet të kalojmë për të kapërcyer këto ndarje të thella të vendit tonë.

Dhe kjo nuk është thjesht një çështje tolerance, por një mësim nga luftërat dhe tregimet e qytetarëve tanë dhe duke gjetur versionin tonë më të mirë në këtë proces.

Në të mirën tonë, ne nderojmë imazhin e Perëndisë dhe shqetësohemi për njëri-tjetrin. Ne e dimë se jemi vëllezër e motra, duke ndarë të njëjtin moment të shkurtër në Tokë.

Në të mirën tonë, ne e dimë se ndajmë të njëjtin vend, një ardhme të vetme , një fat. Ne nuk duam unitetin e pikëllimit, as bashkimin e frikës. Ne duam unitetin e shpresës, dashurisë dhe qëllimit të lartë.

Ne e dimë se lloji i vetëm i vendit që duam të ndërtojmë, është ai që kemi parë në ëndrrat tona më të mira, ku është bërë e mundur që meshkuj dhe femra me uniformë policie të na qëndrojnë roje. Në më të mirën e tyre, ata janë të trajnuar të besueshëm dhe të përgjegjshëm për të na çliruar nga frika.

Pal Apostulli tha: “Sepse Perëndia nuk na dha një frymë frike, por force, dashurie dhe urtësie.” Këto janë përgjigjet më të mira për frikën në jetën e vendit tonë dhe ato i gjen në kodin e zyrtarit të paqes .

Sot, të gjithëve na ka pushtuar një ndjenjë e humbjes, por jo në mënyrë të barabartë. Dua ta përfundoj me fjalën e familjeve, bashkëshortëve, dhe veçanërisht fëmijët e të policëve të vrarë.

Koha që ju ra të jetonit me njeriun tuaj të dashur ishte shumë e shkurtër. Ju nuk e patët mundësinë për ti thënë lamtumirën e duhur. Por ata kaluan në botën tjetër në krye të detyrës. Ata na mbrojtën deri në sekondën e fundit. Ata ia dolën mbanë . Ne nuk do të harrojmë kurrë atë që ata bënë për ne.

Humbja juaj është kaq e padrejtë. Ne nuk mund ti japim shpjegim. Ne vetëm mund të qëndrojmë pranë jush dhe të ndajnë me ju dhembjen tuaj. Dhe ne mund të lutemi…..te lutemi që Perëndia do t’ju japi forcë dhe shpresë më të madhe se pikëllimi dhe vdekja.

*Fjalimi i mbajtur në Dallas, në nder të 5 policëve të vrarë