ALEANCA SHQIPTARO-AMERIKANE ËSHTË SOT GARANCIA E REFORMËS PERËNDIMORE NË SHQIPËRI

Nga Spartak Ngjela

Reforma në Drejtësi për Shqipërinë, nuk është një luks politik, por ndryshimi i sensit të sistemit politik shqiptar: nga shteti i një grushti njerëzish të korruptuar që drejtojnë me klane, në një shtet shqiptar demokratik perëndimor, që e drejton vendin me ligj dhe në interes të shqiptarëve. Në fakt, ky është vetë sensi i shtetit modern demokratik perëndimor, dhe ky është gjithashtu thelbi i Reformës që presim të përfundojë si ligj këtë muaj. Shteti shqiptar kurrë në këta 25 vjetët e fundit nuk e kapi dot vetveten për të krijuar vlerën individuale shqiptare në botën perëndimore, ku ka tentuar të hyjë që nga viti 1991. Po ta shohësh me vëmendje këtë çështje, konstaton se qeveritë shqiptare nuk kanë punuar për interesin shqiptar, prandaj shqiptarët mbetën gjatë kësaj kohe të pashpresë dhe mosbesues se mund te hynin ndonjëherë në botën perëndimore. Qeveritë shqiptare në fshehtësi kanë frenuar aleancën shqiptaro-amerikane; kanë zvarritur qëllimisht çështjen e ngritjes së ekonomisë dhe të infrastrukturës moderne në Shqipëri, sidomos tregun dhe rrugët, dhe janë dominuar gjithmonë nga interesi i fqinjëve, për të paralizuar tendencën perëndimore të integrimit të Shqipërisë. Në Shqipëri ka ekzistuar një lob politik i nivelit të lartë që ka punuar në këtë drejtim. Sigurisht që janë paguar. ll Kurrë mos e mendoni se korrupsioni është një vepër e shkëputur dhe individuale. Korrupsioni shtetëror merr gjithmonë vlerat e interesit politik të liderëve të korruptuar, dhe interesi i fqinjëve tanë kundërshtarë historikë, ka qenë paralizimi me çdo kusht i aleancës shqiptaro-amerikane. Ketu ka qenë lidhur edhe aleanca e liderëve shqiptare të korruptuar. Dhe, po ta shohësh me vëmendje, edhe liderët aktuale të korrupsionit shtetëror shqiptar, këtu po synojnë edhe sot, kur dalin kundër Reformës në Drejtësi, me pretekste ose “patriotike” ose të “mbrojtjes së sovranitetit”. Por tani për shqiptarët gjithçka është e qartë: Reforma është pjesë integrale e aleancës shqiptaro-amerikane; dhe e integrimit të Shqipërisë në Bashkimin Europian. lll Rënia e komunizmit në Shqipëri u ofroi shqiptarëve një shans të madh: aleancën shqiptaro-amerikane. Të gjithë kundërshtarët tanë politikë në shtetet e Ballkanit kanë luftuar që të mos funksionojë kjo aleancë. Kurse tani konstatohet me fakte që, brenda qeverisjeve shqiptare, kampioni i kësaj ndërmarrjeje ka qenë Sali Berisha. Dhe deri diku e ka dëmtuar vijimisht këtë aleancë. Berisha filloi të dalë hapur kunder kësaj aleance me thyerjen e embargos së naftës në luftën e Bosnjës, në vitin 1995 (shih letrën që ish zv. Presidenti amerikan Al Gore i ka drejtuar Kongresit Amerikan në vitin 1995); vijoi në mospërgjigjen ndaj politikës amerikane në lidhje me Kosovën, dhe përfundoi në lidhjet e tij direkte me terrorizmin islamik në vitin 1996-1997. Ky ishte shkaku i largimit të CIA-s nga Shqipëria në vitin 1996, dhe i rrëzimit të Sali Berishës në vitin 1997. Por sërish aleanca amerikano-shqiptare nuk funksionoi siç e prisnin amerikanët, sidomos në lidhje me çështjen e nxehtë të Kosovës. Kjo u zgjidh vetëm në vitin 1999, pas rrëzimit të Fatos Natos, dhe rigjallërimit të UÇK-së. Qeveria Majko bëri përjashtimin e parë, drejt interesit shqiptaro – amerikan në Ballkan. Tetë vjetët e qeverisë Berisha 2005-2013, e paralizuan sërish aleancën shqiptaro-amerikane në funksion të Ballkanit. Por tani gjithçka ishte vendosur: Shqipëria kishte nevojë për një Reformë radikale në Drejtësi, vetëm kështu, me anë të kësaj Reforme, shqiptarët mund të hynin realisht në strukturat europiano-perëndimore, dhe në konsolidimin përfundimtar të aleancës shqiptaro-amerikane në Ballkan. Berisha kurrë nuk e pranoi këtë kërkesë, dhe, në të kundërt, rriti maksimalisht spektrin e korrupsionit në Shqipëri. Me sens politik àhistorik, ai mendoi se me forcën e parasë mund të mbante pushtetin, prandaj u shpreh për një pushtet të tij që do “të zgjaste 30 vjet”. Por amerikanët me kanalet e veta e bllokuan financiarisht. Rrëzimi i Sali Berishës në vitin 2013, krijoi realisht mundësinë e Reformës në Drejtësi. Ajo filloi… dhe tani është drejt fundit, me gjithë pengesën e madhe Berisha – Meta. Por, a ka mundësi tani që Sali Berisha ta ndalojë Reformën në stadin që ajo është aktualisht? Pamundësi absolute! Politika amerikane, në muajin korrik të këtij viti, e mundi Berishën frontalisht atje ku mendohej se ai ishte me i fortë: në Partine Demokratike, përkatësisht të grupi i saj parlamentar. Kjo disfatë e Berishës në grupin parlamentar të partisë së tij, shkallmoi përfundimisht dhe forcën politike të fshehur të Ilir Metës kundër Reformës, sepse ai nuk fshihet dot më pas “kërkesave të opozites”. Në fakt kjo ishte skema Berisha-Meta, një bllokim i Reformës nga opozita me pretekste, dhe alibia e Metës për “hallin” e opozitës. Naivë që të dy: kërkonin të mundnin politikën amerikane me një naivitet àhistorik për sensin e politikës perëndimore të pasluftës se Dytë Botërore. Vërtet mendonin këta mediokër se, fshatçe, mund të mundin një politikë të konsoliduar ultrametropolitane? Përfundimisht, pas qeverisë Majko, e cila iu përmbajt me korrektësi aleancës amerikano-shqiptare për çështjen e nxehtë të Kosovës, qeveria aktuale Rama është qeveria e dytë socialiste që po i qëndron korrektësisë së aleancës shqiptaro-amerikane, këtë herë në lidhje me shpëtimin e shqiptarëve nga korrupsioni shtetëror dhe nga krimi i organizuar, për të realizuar strukturimin real perëndimor të shtetit shqiptar. Kurrë mos e mendoni se lufta për çlirimin e Kosovës, nuk ka lidhje organike të drejtpërdrejtë me Reformën aktuale, për krijimin e sistemit real perëndimor të demokracisë shqiptare dhe të shtetit shqiptar.