Gilad Atzmon

Një e-mail i publikuar së fundmi nga Wikileaks zbulon se në vitin 2011, oligarku hebre George Soros dha udhëzime hap pas hapi deri tek Sekretarja amerikane e Shtetit Hillari Klinton se si të zgjidhen trazirat në Shqipëri. Soros arriti deri aty se të emërojë tre kandidatë të cilët ai beson se “kanë lidhje të forta me Ballkanin”. Nuk është çudi, që disa ditë pasi e-maili iu dërgua Klintonit, BE-ja dërgoi një nga të nominuarit e Sorosit për të takuar liderët shqiptarë në Tiranë në përpjekje për të ndërmjetësuar fundin e trazirave.

E-maili i Sorosit hedh dritë mbi atë që me të vërtetë përcakton tonin për Perëndimin. Është e qartë se  nuk janë ata të ashtu-quajtur politikanët tanë “të zgjedhur në mënyrë demokratike “. Në vend të tyre është një grup i vogël oligarkësh, njerëz si Soros, Goldman dhe Sachs. Njerëzit të cilët drejtohen  nga mamonizmi – Kapitalizmi që është i bazuar në tregtinë jo prodhimin. Mamonistët janë të interesuar në ndjekjen e pasurisë vetëm për hir të pasurisë.

Soros është, pa dyshim, mamoniti më i shquar i kohës sonë. Miliarderi hebre është “njeriu që theu Bankën e Anglisë”, një aventurë që e bëri atë me më shumë se  1 miliard dollarë, brenda një dite në shtator të vitit 1992. Në vitin 2002, një gjykatë në Paris e bëri fajtor Sorosin për përdorimin e informacionit të brendshëm për të përfituar nga një Marrëveshje e Bankës Societe Generale 1988. Në ditët që çuan në votimin e Brexit kapitalisti spekulativ përdori faqet e Guardian në një përpjekje për të manipuluar britanikët që të ndiqnin këshillën e tij për Brexit. Me sa duket Brits nuk mori parasysh urtësinë Sorosit. Dhe, deri më tani, duket se parashikimet e dënimit të Sorosit ishin sjellë nga larg, duke iu afruar në mënyrë fantazmagorike. Ende e hapur është çështja se pse Guardian ofroi një platformë për oligarkun spekulativ kapitalist. A është ky një lajm i vjetër, apo një zgjatje krahu e mamonismit?

Oligarku hebre ka zhvilluar një infrastrukturë të madhe që ndihmon atë në ndjekjen axhendës së tij spekulative kapitaliste. Soros ka faktuar shumë dekada më parë se është shumë e lehtë për të blerë institucione të majta dhe aktivistë. Që nga viti 1980, Soros e ka përdorur Institutin e tij të Shoqërisë së Hapur për të investuar një pjesë të parave të tij në disa grupe politike të majta dhe OJQ-ve në mbarë botën. Soros financon OJQ-të, aktivistët dhe institucionet e majtë që janë të gatshëm që të regjistrohen në axhendën e tij. Ata mbështesin një filozofi kozmopolite dhe janë të dedikuar për Mantran anti nacionaliste të Sorosit. Rezultati ka qenë shkatërrues.  Organizatat vendase, në vend që të bashkonin njerëzit të punonin, Soros ka financuar të ndajë punëtorët në grupe sektare të përcaktuara sipas gjinisë, orientimit seksual dhe ngjyrës së lëkurës.

Shumë prej atyre që mbështesin çështjet palestineze u tronditën kur zbuluan se Soros financoi lëvizjen BDS edhe pse ai ishte investuar në të njëjtën kohë në industrinë e Izraelit dhe fabrika izraelite që operonin në Bregun Perëndimor të tilla si Soda Stream.

Sorosi financon gjithashtu J Street, lobin e grupit amerikan hebre që kontrollon opozitën ndaj ultra Zionist AIPAC. Duke parë një listë të madhe të organizatave të mbështetura nga Soros zbulon se oligarku  Light Zionist mbështet disa kauza të mira që janë veçanërisht të mira për çifutët dhe vetë Sorosin.

Soros duket se beson në shoqërinë e sektare. Ai mbështet klasifikimin e shoqërisë në fise të orientuara biologjikisht: p.sh., të zinjtë, gratë, LGBT, Lezbiket. Ai ka investuar miliona në ndarjen e klasës punëtore. Përça dhe sundo është ajo që ai bën.

Gjurmët e Institutit të tij shkatërrues të shoqërisë së hapur mund të identifikohen në Revolucionin e Kadifenjtë të dështuar të Iranit, OJQ-të me antivitetin anti Assad në Siri, pas aktivizmit intensiv anti-Putin dhe natyrisht ngjarjet Parkun Gazi në Turqi. Këto të ashtuquajtura ‘civile’ dhe ngritje ‘popullore’ rezultojnë të kenë të paktën një emërues të përbashkët. Ato përpiqen të destabilizojnë regjimet që  kundërshtojnë Zio-të, si dhe rendin botëror mamonit.

Gilad Atzmon është një artist britanik Jazz-i dhe autor. Gilad ka lindur në Izrael në vitin 1963 dhe është të trajnuar në Akademinë e Muzikës Rubin, Jerusalem (Kompozicion dhe Jazz). Një instrumentist që luan në shumë vengla si saksofon, klarinetë dhe instrumente druri frymore etnike. Albumi i tij Exile ishte albumi i vitit në BBC jazz në 2003. Gilad shkruan për çështje politike, çështjet sociale, të identitetit dhe kulturës hebreje. Shkrimet e tij janë publikuar në shumë media të shtypit rreth botës. Gilad është një analist i popullarizuar politik dhe shpesh I ftuar në stacionet televizive dhe radiofonike në mbarë botën si RT, Press TV, BBC dhe shumë më tepër. Atzmon është autor i novelave “Udhëzues për të hutuarit” dhe “Dashuria ime e vetme”, që janë përkthyer në 24 gjuhë. Libri i fundit Gilad “Wandering who?”, është një studim i politikës së identitetit hebre. Ai u botua në gjuhën angleze në tetor 2011 dhe është një bestseller i përkthyer në dhjetë gjuhë që kur doli.