Kuazimodo hyri në letërsi në kohën kur mbizotëronte hermetizmi. Mund të thuhet se ekziston një periudhë e parë hermetike në krijimtarinë e Kuazimodos, në të cilën ekzaltohet fjala sugjestive dhe një moment i dytë midis hermetizmit dhe realizmit…

Thoshe: vdekje, heshtje, vetmi;

si dashuri, jetë. Fjalë

të imazheve tona të përkohshme.

Dhe era është çuar e lehtë çdo mëngjes

dhe koha ngjyrë shiu dhe hekuri

ka kaluar mbi gurë

mbi gumëzhimën e mbyllur e të mallkuarve.

E vërteta është ende larg

Pa më thuaj, njeri i madh mbi kryq,

dhe ti me duar të mëdha me gjak,

si do t’u përgjigjem atyre që pyesin?

Tani, tani: para se tjetër heshtje të hyjë në sy

para se tjetër erë të ngjitet

dhe tjetër ndryshk të lulëzojë.