Ringritja mposht çdo dështim

Është e vërtetë se duke përsëritur se kush ti je është shpirtërisht perfekte, por çfarë bën nuk është gjithmonë perfekte. Ajo çfarë bën mund të ketë sukses ose të dështojë, por mund ta shkëputësh veten nga rezultatet duke kujtuar se ti nuk mund të bëhesh kurrë i suksesshëm apo dështak duke u bazuar në atë çfarë ke dhe çfarë bën. Në asnjë mënyrë nuk duhet të dështosh në jetë si person. Ti nuk je ndërtuar në këtë mënyrë. Kur e urren veten për gjithë gjërat që ke bërë ose nuk ke bërë, kur urren njerëzit e tjerë për çfarë nuk të kanë dhënë, je përfshirë në vuajtje. Vuajtja është një mënyrë për të lëshuar veten. Është një mënyrë e të qenit i inatosur me veten. Nëse me të vërtetë dëshpërohesh, inati, vuajtja dhe mungesa e lumturisë në jetën tënde, vijnë nga të qënit i zhgënjyer me veten që nuk arrite atë çfarë prisje për veten dhe çfarë të tjerët prisnin nga ti. Duke punuar me njerëz që kanë sjellje vetëshkatërruese, ti kupton që shkaku kryesor i sjelljes së tyre është  vetëurrejtja. Vetëurrejtja e tyre buron nga fakti që nuk kanë arritur atë çfarë dikush tjetër priste prej tyre. Shumë nga ne e gjykojmë veten në bazë të asaj çfarë kemi ose nuk kemi dhe çfarë kemi përmbushur ose nuk kemi përmbushur. Ne ndjejmë që kur kemi dështuar, i kemi lënë të tjerët dhe veten poshtë. Kur nuk arrijmë atë çfarë prindërit tanë, punëtorët dhe shokët presin nga ne, nxjerrim përfundimin se nuk jemi të mirë. Ky përfundim njihet si vetëgjykim. Kur gjykon veten, ti e gjykon atë si të keq. Dhe për aq kohë sa ti e lë veten poshtë për gjërat që nuk ke bërë, për diçka që nuk funksionoi ose për një situatë ku zhgënjeve dikë tjetër, ndjehesh keq. Po ky lloj gjykimi shërben vetëm për të shkatërruar edhe atë pak vetvlerësim që ju keni. Ai kurrë nuk sjell ndonjë të mirë, por vetëm shkatërron. Është e vërtetë që secili nga ne ka gjëra në jetë për të cilat pendohet, por në një pikë duhet të ndalojmë së jetuari me pendime dhe të vazhdojmë përpara. Ne duhet të ushtrojmë mësimin dhe të flakim eksperiencën. Ne nuk mund të jemi kurrë për dikë për aq kohë sa jemi kundër vetes. Kjo është një e vërtetë shpirtërore dhe psikologjike. Gjëja më e dëmshme që ne mund të bëjmë është të gjykojmë dikë. Të shtypësh dikë tjetër dhe t’i largosh gjallërinë dikujt është një nga sjelljet më negative dhe vetëshkatërruese që një person mund të ketë!