Nëse pozicioni i z. Meta, gjatë darkës së fundit, është zbardhur në mënyrë korrekte, atëherë po të jetë realisht kështu, ai e meriton vlerësimin e një udhëheqësi politik, që shqetësohet më shumë për të ardhmen e vendit dhe fatin e qytetarëve të tij sesa mbi suksesin individual e avancimin e karrierës së tij apo për shtrirjen e influencës së partisë që drejton.

Duket si lëvizëse ideja e shfaqur nga z. Meta  për vete dhe z. Rama, që të japin të dy dorëheqje, pikërisht për të krijuar barazi e besim në organizimin e zgjedhjeve të lira të ardhshme. Kjo, në njëfarë kuptimi, dëshmon dhe gatishmërinë e tij për të pranuar një bashkëfajësi politike e parlamentare në shtyrjet, vonesat dhe lojërat mizantrope për reformën zgjedhore. Aq më tepër që, pavarësisht shpërndarjes së pabarabartë të fajit ndaj njërit e tjetrit bashkëkryetar të shumicës qeverisëse për gjendjen aktuale e arrogancën administrative, situata duket më se shqetësuese, madje dhe pa shpresë afatshkurtër. Kërkohet, pa dyshim, jo thjesht ndryshim, por dhe energji tjetër; dhe, mbi të gjitha, qeverisje modeste, e sinqertë e humane…

Nëse ky propozim i z. Meta nuk është i vërtetë, por thjesht një trillim mediatik, si problem në vetvete është dhe pozicionimi e vendimmarrja e tij. Nga disa reagime të opozitës në protestë, duket sikur z. Meta ka mbetur i pavendosur në drejtimin që duhet të marrë dhe për përgjigjen që duhet të japë. Nëse është realisht, kështu, një lexim i mundshëm është se koha e tij politike ka filluar të ecë prapa, madje duke u reduktuar në gjatësinë e vet cilësore. Mos shkëputja apo mos ndarja nga barka në mbytje e rilindjes, bile sa nuk është tepër vonë, rrezikon të marrë me vete dhe lëvizjen e tij ekuilibriste – si një pol të tretë midis dy partive tradicionale PS e PD – drejt humnerës elektorale. Strategjia (e ardhur nga dhoma me tym) që LSI nuk do ta bëjë lëvizjen e saj para fund prillit me synimin politik-elektoral për të ruajtur skalionet e punësuara, influencën e pushtetit dhe rolin e saj gati-gati parësor në përcaktimin e zgjedhjes së presidentit, ka shumë mundësi, që të rezultojë i gabuar, me humbje iniciative dhe me kosto përfundimtare zgjedhore. Ka kosto sepse në maj, z. Meta dhe LSI-ja nuk mund të dalin në fushatë sikur nuk kanë përgjegjësi për 4 vjetët e bashkëqeverisjes që lanë pas. Akoma më keq, nuk mund të dalin në fushatë dhe të mos flasin ose përgjigjen për varfërimin, kriminalizimin e kanabizimin e Shqipërisë, përfshirë dhe vetë politikën. Po ashtu, në maj, LSI-ja nuk mund të japë garanci për zgjedhje të lira dhe të ndershme kur ajo nuk arriti të garantonte një vit më parë apo disa muaj më parë zgjedhje të tilla lokale, përfshirë dhe ato të pjesshme. Apo dhe me harxhimin në boshllëk të zërit të saj për reformën zgjedhore. Drejtuesit e LSI-së apo kandidatët për deputetë të kësaj partie nuk mund të shfajësohen dot në fushatë, qoftë me premtimet ose dhe realizimet e veta, qoftë me një retorikë politike të mbështetur nga grupet rinore “jaliste”, ndërkohë që ministrat e saj vunë alarmin dhe ekspozuan me tone të ashpra një situatë katastrofë, deri dhe duke paralajmëruar zgjedhje të grabitura…

Pra, në shumë aspekte, një shans për z. Meta është që t’i përgjigjet thirrjes së disa dhjetëra mijëra apo disa qindra mijëra qytetarëve, që kërkojnë më shumë ndershmëri e korrektësi në qeverisje, por dhe garanci për zgjedhje të lira. Vetëm në atë mënyrë mund të garantohet lufta ndaj krimit, varfërisë dhe ngritjes së institucioneve demokratike, pra dhe të realizohet në germë dhe përmbajtje paketa e reformave të lidhura me integrimin europian. Një rrugë e mundshme është për këtë qellim dhe krijimi i një qeverie teknike të përbashkët, sa më shpejtë që të jetë e mundur. Por, në situatën aktuale, kjo mund të imponohet dhe arrihet vetëm me vullnetin e vendosmërinë politike të LSI-së, po ashtu siç ndodhi në korrik me përfundimin e reformës në drejtësi, në të vetmen mënyrë të pranueshme, kolegjiale, konstruktive dhe me konsensus të gjithanshëm. Madje, siç ndeshet në disa vende, praktika e qeverisë teknike 3-4 muaj para zgjedhjeve është madje rutinë burokratike, e cila mund edhe të sanksionohet në mënyrë ligjore për një periudhë të caktuar edhe tek ne. E thënë ndryshe, disa muaj para zgjedhjeve, vendin e qeverisjes politike që organizon zgjedhjet e luan një qeveri thjesht teknike, jashtë interesave të partive politike pjesëmarrëse në zgjedhje.