Dy poezi për Kosovën nga Arshi Pipa dhe Ismail Kadare

 

 

ARSHI PIPA (Botoi Dielli-16 mars 1982)

Vllezën shqiptarë, Kosova s’asht Jona.
Kush me e përmendë guxon ai ban tradhti!
O kob qi s’do t’harrohet kurr tevona!
Kosova e ngratë dergjet e vdes n’robni!

Prej bastardësh tradhtue qi i zhgulën zemrën
e n’pre ua hodhën klyshëve qi Moskova
për gjak ndërsen, me parzmën shkelë nën themrën
mizore sllave po jep shpirt Kosova.

Deri kur, vllezën, do ta ndjejmë na veten
fajtorë pse vendin ku Shqipnija leu
guxojmë ta duem, tue pasun frigë fatshkretën
Kosovën tonë ta quejmë gjymtyrë atdheu?

O toke e bukur ku fjala burrneshë
Ilire ushton qysh me mjegull gojdhane!
gjoks Shqipnis, ku e ndryme si luaneshë
ndër hekura gjëmon zemra Dardane.

A mundet ajo, vall, me u zhgulën dejsh
pa ba kufomë llogoren e krahanorit?
Lumninë tande, Kosovë, at’herë ta rrfejsh
ku gjak i lirë t’vadis hullin e plorit.

Sot tjetërkush ta gzon frutin e punës,
mbi tokën tande, Kosovë, je skllav!
Ta shof përgakun,, heu, vulën e dhunës,
qi t’la mbi vetulla kamxhiku sllav!

Qoftë e mallkueme fara qi aty hidhet
me djersën e njomun pleqsh, me lot kërthijsh!
Bukën e turpit e t’poshtnimit t’idhët,
o vend martir, deri kur ta kapërdijsh?

Qenka pra faj me lypun të drejtën tande?
Dorën për lëmoshë duhet me i shtri kusarit?
O gjuhë, ti bamu rrfe e tmerrin trande!
Do t’vijë, do t’vijë një ditë ora e shqiptarit.

Pas nesh tjerë kanë me ardhë.S’fiket Shqipnia
pse disa qinda nesh rrzohen nën plumbin
Se për çdo dhjetë prej nesh qi amshon liria
dhjetë mijë do t’lindin e dhjetë mijë do t’humbin!

Do t’humbin shqim ata qi sot na shtypën!
Kulshedra e re me lakminat e vjetra
at’herë do t’shembet kur ta shofim shqypen
prej majesh tu’e sulmue me sqep e kthetra.

Andej na priret shpirti i fortë me hove
t’dalldisuna ngadhnjimi, ushton jehona:
O vllezën, nalt ju ballin! prej Kosove
deri n’Çamëri Shqipnija asht gjithë jona!
***

TERRORI NË KOSOVË

ISMAIL KADARE

E hidhur Vjeshtë e këtij viti
Kosovën gjeti nën terror.
Korba të zes mbi të ia mbërritën
Hetues, gjykatës e prokurorë.

Me dhjetë vjet burg,me tetë, me shtatë,
Me dymbëdhjetë dënojnë diku
Kështu mes jush shekullin ndani
Dhe mijëvjeçarin ndani ju.

Kështu e prekni historinë,
Mbi supe e mbartni ju sërish.
Prangat në shkollë që i mësonit
Në duar ndjetë befasisht.

Dhe patë se koha e Mesjetës
S’qe larg dhe veç në libra s’qe
Dhe u kthye nata e Prishtinës
Në natë Shën Bartholomeu.

Por koha kurrë s’vjen përgjysëm,
Natë e masakrës vetëm s’mbërrin,
Se pas Dushanit Car të frikshëm
Rrufeshëm Skënderbeu arrin.

S’kish dëshmitarë, TV nuk pati
Zinxhiri i tankut kur iu griu,
Por retë e globit veç ju panë,
Ndërgjegje e Botës te ju mbërriu.

Kështu në vorbull të epokës
U ngritët Ju si monument;
Ju që e prekët historinë
Dhe në Histori u kthyet vetë.

Dhjetor 1981