Ndër të tjera botuesi norvegjez e përcjellë këtë botim me fjalët e mëposhtme: “…sado të qeshni e të argëtoheni me karrierën diplomatike të nëpunësve ndërkombëtarë, është e pashmangshme të qëndroni indiferentë ndaj së vërtetës së hidhur, zhveshur nga lëvorja e krejt përmbajtjes letrare të këtij romani…”.

Romani përshkruan jetën e një prej zyrave diplomatike ndërkombëtare, vendosur në Shqipëri pas viteve’90, për të futur vendin në rrugën e mbarë të përparimit, pas brezash të humbur nën regjime diktatoriale. Po si mund të ndihmohet një vend ku kamerierët e trupit diplomatik janë të pashpirt, dhe ku për larjen e rrobave shpenzohen shumë detergjent, apo në një humbëtirë ku vendasit nuk respektojnë qentë, ndërsa kuajt janë të pastërvitur, fundja si të zotët?! Bëhet fjalë për një ironi që kalon jo rrallë në një sarkazëm të hidhur, me të cilën autori “qëndis” kontrastin mes idealeve fisnike të ndërkombëtarëve dhe përditshmërisë së jetës së tyre rutinë, zhytur në zyrat gri.

Duket se Ylljet Aliçka ka pasur një përvojë të gjatë me të huajt dhe, sado që do të qeshni e do të argëtoheni me karrierën diplomatike të nëpunësve ndërkombëtarë, është e pashmangshme të rrish indiferent ndaj së vërtetës së hidhur, zhveshur nga lëvorja e krejt përmbajtjes letrare të këtij romani.

Ky roman është botuar në disa gjuhë dhe së shpejti do të vijë edhe në ekranin e madh të kinemasë, si një film artistik, i erkanizuar nga regjisori Pluton Vasi.