Shqiptarja frymëzuese e të gjithë popujve dhe mesazhi i Nënë Terezës në Shtepinë e Bardhë në 1985
Suzana Tahiri
Në kushtet e krizës së stisur politike në Kosovës, por edhe të problemeve të shumta që ka shteti më i ri i Europës, na vjen ndër mend bamirësja e madhe shqiptare, Nënë Tereza që falë përkushtimit të saj u shndërrua në një ikonë frymëzuese jo vetëm për botën katolike, por për krejt popujt e planetit.
Gruaja imcake zgjodhi të jetonte në një vend të stërmadh si India, jashtë zhurmës së mediave dhe tamtameve të propagandës politike të ditës, e megjithatë arriti të hynte në çdo zemër, pa dallim bindjeje, race dhe me një përujtësi hyjnore.
Ajo dha gjithçka nga vetvetja për të lartësuar kombin tonë në një univers krejt të veçantë, atë të dashurisë dhe pikërisht me emrin e saj ngriti këtë tempull sui generis, ngriti një kult që na krenaron të gjithë.
Në çdo kohë është i paçmuar testamenti i saj për krejt njerëzimin:
1. Folu butësisht njerëzve! Tregoje mirësinë në fytyrë, në sy, në buzëqeshjen tënde, në ngrohtësinë e buzëqeshjes tënde, gjithnjë të kesh buzëqeshje gazmore! Jep jo vetëm kujdesin, por edhe zemrën!
2. Ne s’mund të bëjmë dot gjëra të mëdha, vetëm gjëra të vogla me dashuri të madhe.
3. Nuk ka rëndësi sa shumë jemi të angazhuar të bëjmë, por sa shumë dashuri vendosim në të.
4. Shoh Zotin në çdo njeri. Kur laj një të sëmurë me lebër, ndjej se po kujdesem për Zotin. A nuk është kjo një eksperiencë e bukur?
5. Të varfërit na japin më shumë seç u japim ne atyre. Ata janë njerëz kaq të fortë, duke jetuar ditë për ditë pa ushqim. Dhe ata kurrë nuk mallkojnë, as nuk ankohen. Ne nuk duhet t’u japim atyre simpatinë, por duhet të mësojmë nga ata.
6. Kam zgjedhur varfërinë për njerëzit tanë të varfër. Por jam e nderuar të marr çmimin Nobel në emër të urisë, zhveshjes, të pastrehëve, të verbërve, të sëmurëve, të atyre njerëzve që janë të padëshiruar, që nuk i do njeri, nuk kujdesen për ta. Njerëzit që ndihen të braktisur nga shoqëria dhe të refuzuar nga të gjithë.
7. Nëse luksi na rrethon, ne humbim shpirtin. Ne do jemi të aftë të duam të varfrit nëse njohim varfërinë dhe jemi vetë të varfër.
8. Nuk kam qenë kurrë më parë në një luftë, por kam parë urinë dhe vdekjen. E kam pyetur veten se çfarë ndiejnë ata kur e bëjnë këtë? Nuk e kuptoj. Ata janë të gjithë bijtë e Zotit. Pse ata e bëjnë këtë? Nuk e kuptoj.
9. Zoti do gjejë një person tjetër më fisnik, më të devotshëm, më të përkushtuar ndaj tij dhe shoqëria do vazhdojë.
10. Po prisja të isha e lirë, por Zoti ka planet e tij.
Fjala e Nënë Terezës në Shtepinë e Bardhë në 1985
Ronald Regan-Ish-President i SHBA: “Fjalët që dilnin nga goja e saj ishin në përputhje me mënyrën se si e kaloi ajo jetën, diçka vërtetë e rrallë në botën e sotme. Heroinë e kohëve tona. Disa njerëz shumë të paktë në numër janë në kuptimin e plotë të fjalës qytetarë të botës. E para prej tyre është Nënë Tereza. S’është e mundur të jesh në praninë e një personi si Nëna Tereze, pa e shikuar botën me më tepër optimizëm…Atë në heshtje, me vëmendje dhe dashuri e kemi dëgjuar, si heroinën e kohës sonë”.
Nënë Tereza: :Unë jam më e padenjë për këtë dhuratë bujare të Presidentit , Z. Reagan dhe gruas së tij dhe ju njerëzve të Shteteve të Bashkuara. Por unë e pranoj për lavdinë më të madhe të Zotit dhe në emër të miliona njerëzve të varfër që kjo dhuratë, në frymë dhe në dashuri, do të depërtojë në zemrat e njerëzve. Sepse, duke më dhënë mua, ua jepni atyre, në duart e mia, me dashurinë dhe përkujdesin tuaj të madh. Unë kurrë nuk e kam kuptuar se sa i ke dashur njerëzit aq butësisht. Kam pasur përvojën, kur kam qenë herën e fundit këtu, një motër nga Etiopia më ka gjetur dhe më ka thënë: “Njerëzit tanë po vdesin. Fëmijët tanë po vdesin. Nëna, bëj diçka”. Dhe i vetmi person që erdhi në mendje ndërsa ajo ishte duke folur, ishte presidenti Ronald Regan. Dhe menjëherë i shkruaja atij dhe i thashë: “Unë nuk e di, por kjo është ajo që me ndodhi mua”. Dhe të nesërmen ishte që menjëherë ai aranzhoi për të sjellë ushqim për njerëzit tanë. Dhe mund t’ju them se dhurata që ka ardhur nga populli juaj, nga vendi juaj, ka sjellë jetë – jetë të re – për njerëzit tanë që vuajnë në Etiopi.