Scott Ritter: Farsa e dosjes anti-Trump

Hetimi i drejtuar nga prokurori Robert Mueller për përplasjet ndërmjet fushatës së Donald Trump dhe qeverisë ruse ka hyrë në një fazë të re dhe po përqendrohet tashmë në akuzat e pastrimit të parave. Ditën e hënë, u bënë padi kundër ish-kreut të fushatës së Trumpit, Paul Manafort dhe bashkëpunëtorit të tij Rick Gates.
Po dalin ndërkohë edhe fakte të reja që mund ta shtyjnë historinë e Rusisë në një drejtim tërësisht të ri, se dosja e famshme e krijuar nga ish-spiuni i Shërbimit të Inteligjencës Britanike, Michael Steele, është blerë dhe paguar nga firma ligjore Perkins Coie, e cila punonte për llogari të fushatës së Hillary Clintonit dhe Komitetit Kombëtar Demokrat.
Debatet aktuale nuk janë shumë për përmbajtjen e dosjes, pasi pavarësisht sa është raportuar, asnjë nga pretendimet nuk mund të verifikohet. Problemi tani është se si opozita ka bërë kërkime nga burime të huaja dhe i ka paguar nga fushata e Hillary Clintonit dhe Komiteti Kombëtar i Inteligjencës dhe se këto kërkime kanë influencuar vendimin për të përgatitur Vlerësimin e Komunitetit të Inteligjencës (ICA) në janar 2017 në lidhje me ndërhyrjen e Rusisë në zgjedhjet e vitit 2016. Përmbajtja e kësaj dosje pra ka influencuar këtë vlerësim dhe hetimet e mëpasshme nga Kongresi i SHBA-ve dhe Prokuroria.
Ende nuk dihet saktësisht deri në çpikë e ka influencuar dosja hetimin e Mueller. Në janar, komuniteti amerikan i Inteligjencës publikoi vlerësimin ICA, i cili buroi nga raportet e Inteligjencës dhe vlerësimet e drejtuara nga FBI-ja, CIA dhe NSA. Shumë nga akuzat të bëra në raportin ICA pasqyrojnë qartë përmbajtjen e dosjes Steele. Ngjashmëritë mes të dyjave janë aq të mëdha, sa disa republikanë pretendojnë se raporti ICA është një kopje e dosjes Steele që tregon lidhje me shërbimet e Inteligjencës së huaj që kanë pasur akses në të, apo me burimet e tjera që janë përdorur nga Steele.
Sipas Robert Litt, i cili ka shërbyer si këshilltar i përgjithshëm i ish-drejtorit të Inteligjencës Kombëtare, James Clapper, këto ngjashmëri nuk janë gjë tjetër veçse rastësi. “Vetë dosja”, shkroi Litt në një blog ligjor kohët e fundit, “nuk ka luajtur asnjë rol në vlerësimin e koordinuar të inteligjencës që tregon se Rusia ka ndërhyrë në zgjedhjet amerikane. Vlerësimi, i cili është deklasifikuar në janar, por që përmbante më shumë detaje në versionin e klasifikuar nga sa i ëshë paraqitur Kongresit, është bazuar tërësisht në burime dhe analiza të tjera”.
Më tej, thekson Litt, vendimi i dhjetorit 2016 për të informuar presidentin e zgjedhur Donald Trump për ekzistencën e dosjes Steeele dhe për t’i dhënë atij një përmbledhje prej dy faqesh të dokumentit, nuk tregonte se komuniteti i Inteligjencës ishte bazuar në të dhe nuk është bërë asnjë vlerësim në lidhje me verifikueshmërinë e informacioneve që ndodhen aty. Kjo, sipas Litt, ishte një nevojë për të informuar Trumpin se dokumenti ekzistonte dhe se do t’i kalohej Kongresit dhe mediave.
Një ekzaminim i lidhjes ndërmjet dosjes dhe publikimit të dokumentit rus ICA, tregon se Litt nuk është treguar aspak i sinqertë në mohimet e tij. Materialet nga dosja Steele ishin shpërndarë tek FBI dhe komuniteti i Inteligjencës në qershor të vitit 2016 dhe duket se kanë qenë burimi kryesor i informacioneve të inteligjencës që kanë ofruar të ashtuquajturit Banda e të Tetëve që kanë shërbyer si shtysë për hetimin e përzierjes së Rusisë në zgjedhjet amerikane dhe më pas u transformua në vlerësimin ICA të vitit 2017.
Më tej, teksa Perkins Coie mbante në dorë dosjen e Steele, menaxhonte edhe narrativën e hakerave rusë për mediat amerikane. Firma ligjore e fushatës së Hillary Clinton është krijuar në vitin 1981 nën drejtimin e Bob Bauer, i cili më pas u bë Këshilltari i Shtëpisë së Bardhë për Presidentin Barack Obama. Sot, firma drejtohet nga Marc Elias, i cili është përshkruar si avokati i të gjithë demokratëve dhe si një figurë e rëndësishme e partisë. Elias mbikëqyr punën e 18 avokatëve që përfaqësojnë pothuajse çdo senator demokrat, si dhe Komitetin Kombëtar Demokrat dhe Hillary Clintonin dhe fushatën e saj.
Duke punuar pikërisht për këto dy klientët e fundit të tij, Elias punësoi Fusion GPS, një kompani me seli në Uashington që sipas faqes së saj zyrtare, ofron kërkime të standardit të lartë për individë, inteligjencë strategjike dhe shërbime të tjera sipas kërkesës. Fusion GPS ishte kontraktuar më parë nga Uashington Free Beacon për të bërë kërkime për disa kandidatë të mundshëm republikanë. Megjithatë, kur u bë e qartë se Donald Trump do të ishte kandidati zyrtar i republikanëve, kontrata me Fusion GPS u mbyll.
Sipas një letre të dërguar nga Perkins Coie tek Fusion GPS rreth muajit mars të vitit 2016, Glenn Simpsion, bashkëthemeluesi i kompanisë, u takua me Elias dhe diskutuan për punën e kërkimit për llogari të fushatës së Hillary Clinton. Në prill të vitit 2016, kompania e Simpsion u punësua nga firma ligjore deri në fund të zgjedhjeve presidenciale.
Perkins Coie është firma ku punon edhe Michael Sussman, një partner i Praktikës së Privatësisë dhe Siguisë së të Dhënave të firmës, i cili u punësua nga Komiteti Demokrat për të mbikëqyrur penetrimin kibernetik në serverin e tyre në pranverën e vitit 2016. Kur, në fund të muajit prill, komiteti zbuloi se serverat e tyre ishin hakuar, Debbie Wasserman-Schultz drejtuese e komitetit, kërkoi ndihmën e Perkins Coie dhe Sussmanit.
Sussman drejtoi takimet me Komitetin Demokrat në lidhje me hakimet dhe më 4 maj 2016, ai iu drejtua Shawn Henryt për ndihmë, një ish-agjenti i FBI-së, i cili kishte drejtuar njësinë e përgjigjes ndaj incidentit për firmën e sigurisë kibernetike CrowdStrike. Sipas CrowdStrike u bë menjëherë e mundur identifikimi i një hakeri dhe origjina e aktivitetit ishte Rusia. Sussman, pasi u koordinua me Wasserman-Schultz, iu afrua FBI-së dhe u përpoq ta bindë që të tregonte publikisht ndërhyrjen e Rusisë.
Kur FBI refuzoi, pasi kërkoi të kishte akses në serverat e komitetit përpara se të merrte një vendim, Sussman u tërhoq dhe përsëri me mbështetje të plotë të Komitetit Demokrat, koordinoi një fushatë publike për të lidhur Rusinë me hakimin e serverave të komitetit përmes një lajmi ekskluziv në “Washington Post”, i cili u publikua bashkë me raportin teknik të CrowdStrike të titulluar “Arinjtë mes nesh”.
Kjo fushatë e marrëdhënieve publike nisi edhe histerinë mediatike lidhur me hakerët rusë që kishin penetruar në serverat e Partisë Demokratike, duke lejuar që çdo pjesë e mëpasshme e historisë të përmbante edhe narrativëm ruse. Natyrisht, çdo histori sado e vogël, drejtohej dhe monitorohej nga afër nga një përfaqësues i Komitetit Demokrat ose i fushtës së Hillary Clintonit.
Kjo ishte kaq a shumë koha kur Elias vendosi të zgjerojë qëllimin e kërkimit të Fusion GPS kundër Trumpit, duke shkruar përtej qëllimit të thjeshtë të informimit që ishte edhe arsyeja e punës së firmës deri atëherë. Ai vendosi ta çonte kërkimin drejt mbledhjes aktive të informacioneve, duke përdorur metodologji më të denja për punën e një agjencie spiunazhi. Personi që Fusion GPS kontaktoi për të këtë detyrë ishte Steele.
Personat kyç në fushatën e Clintonit dhe në Komitetin Demokrat refuzuan se kishin pasur njohuri për vendimin e Perkins Coie për të punësuar Fusion GPS për qëllimin e mbledhjes së informacioneve, apo për të punësuar Steele për këtë qëllim. Elias thuhet se kanë përdorur paratë që fushata e Clintonit i kishte dhënë firmës ligjore për të financuar punën e Fusion GPS, duke krijuar kështu kushtet e mohueshmërisë nga ana e klientëve. Ky vendim tregon se, Perkins Coie kishte pronësinë e dosjes Steele.
Ndërkohë, dosja Steele nuk ka asnjë lidhje me produktet e zakonshme të inteligjencës. Është një përzierje ndërmjet një raporti të shkruar keq dhe thashethemeve të “Vanity Fair”, që flasin për “manovra të oligarkëve” dhe “disidentëvce politikë”. Këto janë pikërisht llojet e burimeve profesionale të inteligjencës që operonin në Rusi gjatë viteve 1990, pikërisht koha kur Steele punonte në Rusi. Këto burime prodhojnë gjithashtu informacione që analistët profesionistë zakonisht i trajtojnë me skepticizëm ose i injorojnë kur duhet të nxjerrim produkte inteligjence të nivelit kombëtar.
Raporti i parë i prodhuar nga Steele, i datës 20 qershor 2016, ishte i mbushur me detaje qesharake që justifikonin më së miri titullin eksploziv “Aktivitetet e kandidatit republikan Donald Trump në Rusi dhe marrëdhënia e tij kompromentuese me Kremlinin”. Akuzat e paraqitura në raport bazoheshin në tre burime anonime: një zyrtar i Ministrisë së Jashtme, një ish-oficer i lartë i inteligjencës ruse dhe një zyrtar financiar rus, me të cilët Steele kishte arritur të kontaktonte përmes “një bashkëatdhetari të besuar”. Në raport pretendohej se Rusia kishte ushqyer fushatën e Trump me “informacione inteligjence të vlefshme” mbi Hillary Clintonin dhe se përpjekjet e tij mbështeteshin dhe drejtoheshin nga Presidenti rus Vladimir Putin. Një raport i dytë i datës 26 qershor 2016 titullohet: “Operacione të sponsorizuara nga shteti rus dhe ofensiva të tjera kibernetike dhe kriminale”.
Këto raporte iu dorëzuan Eliasit në një kohë kritike, më 22 qershor kur WikiLeaks publikoi mijëra e-maile që mendohej se ishin burimi i hakerave të Komitetit Demokrat. Këto e-maile përmbanin diskutime të brendshme të Komitetit që turpëronin jo vetëm Hillary Clitonin, por edhe Komitetin, madje Wasserman-Schultz u detyrua të jepte dorëheqjen për shkak të përmbajtjes së e-maileve. Publikimet u bëra një natë para Konventës demokrate, kur Clinton do të zgjidhej kandidate zyrtare e demokratëve. Fushata e Clintonit fajësoi natyrisht Rusinë. “Aktorët rusë”, tha Robby Mook, menaxheri i fushatës së Clintonit, “i ushqenin hakerët me e-maile me qëllimin që të ndihmojnë fushatën e Donald Trumpit”.
Nëse Elias mendonte se publikimi i e-maileve të Komitetit do të shtynte komunitetin e Inteligjencës që të bashkohej me fushatën e Clintonit për të akuzuar Rusinë, atëherë është zhgënjyer shumë. Kur u pyet nga CNN nëse Drejtori i Inteligjencës Kombëtare kishte të njëjtin mendim me Shtëpinë e Bardhë se nuk kishte asnjë dyshim se Rusia qëndronte pas e-maileve të Komitetit Demokrat, Clapper u përgjigj: “Nuk mendoj se jemi gati të fajësojmë askënd. Nuk jemi gati të bëjmë asnjë akuzë publike”. Duke theksuar kishte ende pasiguri në lidhje me penetrimin kibernetik në fjalë, Clapper tha se ishte shokuar nga histeria mediatike mbi këtë çështje dhe se komuniteti i Inteligjencës nuk kishte njohuri të mjaftueshme për të drejtuar gishtin tek askush.
Më tej, ngjashmëritë ndërmjet informacioneve të ofruara nga dosja Steele dhe raporti i mëpasshëm i Inteligjencës që shtyu Brennan për të informuar Bandën e të Tetëve janë shumë të mëdha për t’u injoruar. Duhet theksuar mbi të gjitha “Burimi C” i Steele, një zyrtar rus i financës, i cili thuhet se ka dëshuar Putinin të flasë në dy raste të ndryshme. A bëhet fjalë për të njëjtin burim që Brennan përmendi kur foli për “udhëzimet e Putinit”? Arsyeja që shtyu Marc Elias për të informuar zyrtarët e Inteligjencës amerikane dhe aspektet e dosjes së Steele, bashkë me faktin që Brennan kishte në dorë informacione të ngjashme me ato të dosjes, nuk mund të injorohet.
E ardhmja e presidencës Trump do të përcaktohet nga shumë hetime të tjera që janë duke u zhvilluar. Këto përpjekje janë influencuar, në një mënyrë ose tjetrën nga raporte që Perkins Coie i ka marrë nga dosja Steele, e urdhëruar pikërisht nga fushata e Hillary Clinton. Këto janë informacione që do të influencojnë edhe vendimin përfundimtar, nëse Rusia ka ndërhyrë apo jo në zgjedhjet presidenciale.

Përgatiti: KLARITA BAJRAKTARI