Liljana Hoxha: Akuza ime për vrasjen e Enver Hoxhës me mjekim, zhdukja e dr. Shurbanit

Liliana Hoxha, nusja e djalit të Enver Hoxhës, ka reaguar në lidhje me dokumentarin e publikuar së fundmi në media për vdekjen e Enver Hoxhës. Në një koment për GSH.al, Liliana Hoxha shkruan ndër të tjera se Hoxhën e vranë me mjekim dhe se mjeku i tij, kardiologu Nikolla Shurbani u zhduk. Ajo vë në dukje se dr. Shurbanin e kishte njohur personalisht.

“Bie në sy që Shurbani nuk e ka bërë alarmante shëndetin e tij në 1976, – shkruan Lilijana Hoxha ndërmjet të tjerave, –  kur Nexhmija e mjeku personal i tij Kalo që në ‘74 e kishin futur në karantinë me psikozën e të sëmurit rëndë ndaj atij dhe ndaj nesh, por sekret për popullin. Shurbani u zhduk”.

 

Shkrimi i plotë i Liljana Hoxhës

Siç hidhet e adhurohet Skënderbeu gjatë valles së përjetshme haluçinative kundër vetes me kohën që ecën bashkë me historinë, ashtu po ndodh edhe me Enver Hoxhën. Nuk mund të ndodhte ndryshe për pritshmëritë që ofrojmë si komb, për mosmarrëveshje midis nesh, sidomos për dimensionet jo vetëm prej miti për mirë apo për keq, por deri edhe mistike që patën të dy.

Gjë që, me sa duket, nuk mund të ndodhë përveç se një herë në 500 vjet, sado ritëm fatal ky i nënshtrimit ndaj të keqes që prodhojmë,
njëkohësisht si ritëm shprese, si dinamikë të brendshme kur kombi të vendosë të çelë sytë, për të dalë nga asimilimi këtë radhë prej
injorancës e korrupsionit që dikton pushtimi shqiptar ndaj shqiptarëve. Kështu që asgjë nuk mund të më intimidojë më në raport me Enver Hoxhën
se sa somnambulizmi i shqiptarëve. Po të kthehemi në temë.

Sërish pata keqardhje për produktin shqiptar se sa atë të CIA-s për Enver Hoxhën. Thënë shkurt, mbrëmë dokumentari i “ABC News” për sekretet e Enver Hoxhës lëvruar nga CIA, ishte një ripërsëritje e dokumentarit të Fevziut miksuar me të ashtuquajtura dokumente të CIA-s të deklasifikuara, nga të cilat nuk mund të merrje asgjë për t’u bazuar, si superficiale e të mangëta nga serioziteti, pa asnjë fakt të vrojtuar e jo më të vërtetuar nga agjentë apo bashkëpunëtorë të mirëfilltë të CIA-s të pajisur me kompetencat që i takojnë këtij shërbimi autoritar. Ishin dëshmi thashethemesh të individëve të rëndomtë rrethanorë e të vetvullnetshëm për të dëshmuar ashtu siç ju kërkohet të hiqet vallja.

Kjo gjë sinqerisht më ka befasuar sa kuptova që nuk është qëllimi i CIA-s të lëvrojë këto hedhurina për investigimin e saj të posaçëm për Enver Hoxhën, por janë kërkuesit e thërrimeve që mund të gjenden lehtë si të pavlera ndaj edhe të deklasifikuara. Interpretimi i të cilave CIA-s nuk i intereson fare, pikërisht sepse nuk ka qenë qëllimi i saj të përdorë këto hedhurina për deri sa s’ia doli në qëllimin që kishte për të sajuar perversitetin seksual të Enver Hoxhës ndaj të cilit vetë shqiptarët do të ngriheshin kundër tij.

Gjithsesi nuk është qëllimi im të merrem me dokumentacionin e pavlerësuar nga vetë CIA, por me shfrytëzimin e abuzimin që bëjnë në emër të CIA-s kërkuesit shqiptarë në këmbëngulje për vdekjen natyrale të Enver Hoxhës e në qëndrimin aq sa mund pro Ramiz Alisë.

Skemë e diktuar në kohën përkatëse nga ai vetë e Nexhmije Hoxha.

Vdekja natyrale e Enver Hoxhës i intereson çdo antishqiptari në thelb i tillë sado shqiptar qoftë, për të zvogëluar dimensionet e mitit. Por drejtpërsëdrejti i intereson Nexhmije Hoxhës e diktuesve të saj të shërbimeve ruso-sllave. Siç është insistimi për vdekje natyrale në qëndrimin zyrtaro-publik ashtu ka qenë kërcënimi me vetë jetën time duke shpëtuar shumë herë për çudi, prej saj në gojën e ish-sigurimsave:

Fol çfarë të duash, vetëm për vdekjen e Enver Hoxhës mos fol!!!!! CIA-s, vdekja e tij që do të përfshinte vetëm disa vjet nuk i ka interesuar.

Për vetë ndryshimet gjeopolitike në Ballkan e sidomos të luftës së ftohtë, Enver Hoxha ishte faktor stabiliteti në rajon kundër KGB dhe UDB. Pra, jetëgjatësia e tij i interesonte asaj. Por nga ky interes më se i qartë nuk mund të rrjedhë deklarata e përdorur nga dokumentari në emër të saj për vdekje natyrale të Enver Hoxhës.

Meqë CIA s’ka qenë e interesuar për vdekjen e tij ajo nuk mund të bëhet mbulim i shërbimeve të huaja kundërshtare të luftës së ftohtë. Edhe informacioni i CIA-s për shëndetin e Enver Hoxhës s’të çon asgjëkund, çka provon mosinteresimin real të saj për vdekjen e tij. Por për dikë që ka studiuar çështjen, aty këtu, gjen përkime të rastit, por të fuqishme.

Ndaj më vlejtën dy argumente shumë të rëndësishëm në vërtetim të akuzës time për vrasjen e Enver Hoxhës nëpërmjet mjekimit.

Në dokumentet e CIA-s del që në 1976 kardiologu pranë E.H , Nikolla Shurbani deklaron që ai vuante lehte nga problemet kardiake e qarkullimit të gjakut.

Nikolla Shurbanin e kam njohur personalisht. Ishte më kompetenti e ndërkaq më i ndershmi pranë shërbimit të Enver Hoxhës.

Bie në sy që Shurbani nuk e ka bërë alarmante shëndetin e tij në 1976 kur Nexhmija e mjeku personal i tij Kalo që në ‘74 e kishin futur në karantinë me psikozën e të sëmurit rëndë ndaj atij dhe ndaj nesh, por sekret për popullin.

Shurbani u zhduk.

Protagonistet nuk i zë lapsi i CIA-s, sepse ajo nuk është marrë me atë problem. Gjithashtu, përmendet një mjek italian (Zorxoli) apo disa japonezë që kanë vizituar Enver Hoxhën.

Përveç mjekut francez Miliez për të cilin CIA s’kishte hollësi, asnjë nga këta nuk ka vizituar Enver Hoxhën.

Duken më shumë si pista dizinformuese për vetë CIA-n. Gjithmonë në kësi rastesh për njerëz që janë marrë me studimin e çështjes mund të gjesh prej rrjedhjes së informacionit në dukje të parëndësishëm, por që përkon me faktin e vërtetuar nga Auron Tare që zbulimi italian ka pasur që në vitet ‘70 dosjen reale shëndetësore të Enver Hoxhës, e mundshme kjo vetëm nëpërmjet njerëzve më të afërt d.m.th. doktorit më të afërt apo familjarëve të tij.

Në krahun tjetër të luftës së ftohtë të atyre viteve, shërbimet përkatëse fshehin, kërcënojnë, vrasin për zbulimin e vdekjes së Enver Hoxhes.

Ndërkaq që nxjerrin në gojën e CIA-s të pa interesuar që Enver Hoxha pati vdekje natyrale.

Askush nga ne shqiptarët që veprojmë me fjalë e penë, duke filluar që nga unë, producentët e dokumentarit apo emra që përmenda më lart nuk kanë interes as qëllim e as këllqe të merren, të analizojnë apo përgojojnë këto shërbime në fjalë.

Çështja është sa shqiptarë jemi në të vërtetë se antishqiptarizmi ushqehet madje diktohet në mënyrë të pandjeshme po të jesh i verbër e për më keq po të jesh i interesuar, sërish mund t’ia dalësh duke pasur alibi opinionin personal. Mbetet gjithmonë çështje ndërgjegjeje: Sa është secili në thelb shqiptar./GSH