Ilir Levonja: Ngërçi kombëtar aktual

Para pak ditësh, tre qeveritarë të lartë nga vendet e rajonit, ai i Greqisë, Bullgarisë, Rumanisë, dolën publikisht në mbështetje të Serbisë për përshpejtimin e proçedurave të anëtarësimit në Bashkimin Europian. Dhe ta mendosh që Serbia sapo ka dalë nga luftrat etnike, pasojat e shpërbërjes së Jugosllavisë nga 1990-ta e deri në 2006-ën, kur Mali i Zi përmes një referendumi popullor, vulosi përfundimisht shpërbërjen e federatës sllave. Dhe deri diku është akoma në konflikt të hapur me vetë Europën për shkak të mos njohjes së shtetit më të ri të shqiptarëve, atij të Kosovës. Por edhe për shkak se i plaset në derë Kremlit sa here që ka nevojë për të treguar superioritet. Një Serbi që në një farë mënyre imponohet me ekonominë stabël, shtetshmërinë, rrotacionin e butë politik e, plot të tjera.
Një vend a një shtet (megjithëse nuk identifikohet vendi dhe shteti) që ka aplikuar reprezaljet dhe genocidin, dasimet etnike, brenda një dhjetëvjeçari arrin deri këtu sa i kërkon karrike ku të ulet Europës. Dhe gjasat duken që do e marri shumë shpejt. Ia kërkon edhe me performance rajonale, shtetarësh. Kurse ne akoma në ato gërrvërret perverse të 5 burrave që nuk dine asgjë tjetër të bëjnë veç hiqe dhe futja njëri-tjetrit. Pas drejtimit të radhës që merr Bullgaria, vendet e rajonit si Greqia, Rumania dhe Serbia, thithin fonde marramendëse me projektet dhe politikat e tyre. Mjaft të kujtojmë atë që kryeministri bullgar Borisov e përmblodhi në një frazë tepër domethënëse, tashmë autostradat midis Sofjes, Bukureshtit, Selanikut e Beogradit janë tepër të ngushta. Kudo e dine, kudo e kanë moto se vendi fiton çdo të drejtë pasi kap parametrat optimal të një ekonomie bashkohore tregu. Rjedhat e rrugëve të forta, kamionët në dogana, trenat, anijet e të tjera janë oksigjen. Dhe kanë të drejtë të imponohen, madje ta marrin prej dore edhe Serbinë.
Por nuk e bëjnë me ne. Në fund të fundit më mire nga shqiptarët e kanë kuptuar ata, faktin që për ne oksigjeni i vërtetë është ai që frymon nga ideollogjia jo ekonomia e tregut dhe demokracia. Vrima e zezë e universit nuk është honeve të galaktikës, por në hollet e institucioneve të shtetit të shqiptarëve.
Vendet e rajonit mund ta bënin këtë edhe me ne. Por nuk e bëjnë. Veç ndonjë deklarate pro, asgjë tjetër. Madje sikur shpejtojnë të fusin Serbinë përpara nesh. Dhe pa diskutim që kjo ka një logjikë strategjike. Veto, vota etj. Megjithatë në raport me Serbinë, nga 90-ta e këtej, Shqipëria duhet të ishte anëtarësuar 10 here më shpejt. Por kjo nuk ndodh. Dhe deri sa nuk e bejnë ata, ajo që të habit është fakti se si nuk e bëjmë ne për veten tone. Ose si nuk e kuptojmë se kështu me gërrvërret nuk kemi asgjë në torbë?! Dhe shpjegimet janë dy, a) vendi është i futur në një ngërç për shkak se aktorët kryesorë i druhen pasojave. Dhe tjetra 2) ajo që fatet e shqiptarëve po kërkon t’i marrë në dorë Europa dhe Amerika. Kësisoj sot qytetarët shqiptarë janë thjesht sehirxhinj. I gjithë konflikti është mes ambasadës së Komunitetit Europian dhe Amerikës. Janë sehirxhinj për shkak të një pafuqishmërie pasi e kanë të pamundur të vënë në veprim votën. Vota e tyre është e vdekur. Askush të mos mendoj se sot është në koflikt të hapur vetëm opozita e sotshme me ambasadat. Dhe se, qeveria ka të drejtë. Jo, jo aspak. Do ishin në të njëjtat llogore edhe nëse kjo qeveri do të ishte opozitë. Tek ne si qeveria dhe opozita janë në konflikt të hapur me ambasadat, E veçanërisht me atë amerikane. Se kançelarite e europës jo të gjitha na kanë me sy të mire. Kështu që ne jemi futur në një ngërç kombëtar për shkak të klasës politike. E cila përmes një pjesë të saj fajëson pjesën tjetër. Por në një shoqëri fajtorësh askush nuk është pa faj. Eshtë një kohë e tillë, sidomos këto vite kur të gjitha idealet (me që jemi dhe në dhjetorin e transformimeve sociale tek ne) janë njëjtëzuar në emra të përveçëm. Dhe kjo na dallon shumë në raport me vendet e rajonit. Në këto 27 vite demokraci, duke filluar nga Kroacia, Rumania, Serbia, Bullgaria etj., plot qeveritar, apo Ish të tillë, me një fjalë politikanë kanë përfunduar në burg. Kurse tek ne, ata kthehen në shenjtorë. Tek ne në burg përfundojnë hallexhinjtë që ”vjedhin” drita. Jo baballarët e korrupsionit..
Kësisoj mos u çudisni kur ndonjë mëngjes, fare afër, Serbia të jetë anëtare me të drejta të plota në Bashkimin e Europian. Dhe ne vazhdimisht aplikues për çeljen e negociatave…