Katjusha Pogaçi rishkruan kohën në vargje poetike

 

Çerçiz Loloçi

Katjusha Pogaçi rivjen sërish para lexuesve me përmbledhjen poetike “Shkruaj kohën”, në të cilën janë përfshirë gjashtë cikle dhe rreth 98 poezi. Përvoja e gjatë në organet letrare të kohës që lamë pas apo puna si gazetare në Radio Tirana e kanë shtyrë atë që me çdo poezi të kumtojë diç tjetër nga krijuesit e tjerë, madje të bëjë art edhe atje ku nuk shkon një sy i zakonshëm. Larmi motivesh nga ato më të thjeshtat, më të parëndësishmet e deri te ato me spektër kombëtar rimerren nga poetja për të dhënë një mesazh apo për të shprehur një kumt të pangjashëm.

Nga vëllimi i parë “Fjala jonë”, nga koha e botimit të herëpashershme në organet letrare e deri te ky vëllim vërehet lehtë se autoja është më e lirë dhe më pa censurë duke përsorur mjetet e shprehjes dhe me një shqetësim të vazhdueshëm për të qenë vetvetja.

Katjusha Pogaçi preferon rimën në vargjet e saj, çka e bën edhe më komunikuese me lexuesit e gjerë. Filozofia e jetës njerëzore nga lindja e deri në etapat më të mbrame të saj përthyhen në një varg poezish, të cilat lëmë gjithsesi një porosi, një amanet apo një sentencë.

Në ciklin e parë poetik “Kur bota më e mirë të jetë” autorja ka përfshirë vjershën përfaqësuese si dhe krijimet: “Globale”, “Kjo botë që këlthet”, “Botë e vështirë”, “Tokë e shkelur”, “Ngjarjet e Kosovës”, “Shtatzani e dhunshme”, “Ballkan”, “Kjo tokë e bukur” dhe “Një qiell paqeje”.

Cikli i dytë “Gurë kilometrikë” përmbledh vjershën përfaqësues, por edhe poezi që përjetësojnë kakakollin që bën rojë, dëshirën për ta thirrur në emër, paktin me vdekjen, hapat njerëzorë, mëdyshje për vrasjen e ëndrrave, keqkuptimet, babai i ndjerë mbi zajet bardha në kodër të Picarit, etj.

“Gjeografia e zemrës” është cikli i tretë i përmbledhjes poetike, ku autorja kalon nga një gjendje në tjetër duke u endur hapësirave të tejskajshme, kushtimit për nipin Eduart, ndjenjës së mëmësisë dhe të gjyshërimit, letrat për vajzat dhe të tjerë të njohur që kanë lënë mbresë në shpirtin e saj, gurra e Picarit, etj.

Poezi të tjera të mrekullueshme gjen edhe në tri ciklet e tjera: “Kohë në filtër”, “Peisazhe” dhe “Në udhëtim” ku fare thjesht nga emërtimi i poezisë kupton se Katjusha Pogaçi ka lëvizur në disa vende europiane dhe ka gjetur atje muzën e krijimit.

Ku ke përfundur krejt përmbledhjen poetike të Katjusha Pogaçi duket sikur gjendesh përpara një proces katarsisi, ku shumë ndodhi të saj, raportet me nënën, babain, bashkëshortin, fëmijët, nipërit duket se të kanë ngjarë edhe ty, çka tregon se tema thjesht njerëzore marrin një karakter universal që vetëm poezië e bën në mënyrën e vet. Ndryshe nga proza ku një krijim i jashtëzakonshëm përjetohet në vetmi, poezia ka edhe një anë tjetër, atë të deklamimit nëpërmjet interpretimit dhe pikërisht këtë veçori e ka shumica e krijimeve poetike të autores që shpërndajnë të tjera emocione nga mjeshtëria aktoreske.

 

Cikël poetik nga libri “Shkruaj kohën” të Katjusha Pogaçit

BALLKAN

Ballkani ku ne jemi,
Jam unë, je dhe ti
Një emër dhe një folje 
Në rrënjë, në histori,
Bashkë me baladat
Luftë edhe mjegull,
Ball – kanë këta popuj
Të rëndë në shekujt.

KUR BIE SHI

Kur bie shi më vjen të qaj
Krejt ndihem si fëmijë,
Jo se dikush më zë në faj
Thjesht ujë e bokërimë.

 

Ishin ca kohe te arta

Ishin ca kohe te arta
kur endrra merrte flatra
nen emrin femijeri.

DRITARJA VJESHTORE

Erdhi vjeshta,
shkroi ca fjalë,
Te gjethja lyer në të verdhë,
I gdhendi në shpirt, në ecje, në ballë
Në fletën që kërcellin përkthen.