Izet SHEHU: BËHEM GATI
Bëhem gati, pa u tutur, fatin tim mbaj ndër duar,
Para se të shkoj atje, kafka ime e munduar.
S’dua ta humbas mëngjesin, trëndafil i vesuar,
Thellë luginës së dremitur pa një britmë të gëzuar.
S’dua ta lë qiparizin kokë ulur nëpër erë,
Para se të bëhem baltë, pluhur yjesh të jem bërë.
S’dua të më shkoqet dita, borzilok në diell tharë,
Para se të lë mbi tokë: yjet kaltëroshë si farë.
Bëhem gati i stolisur, drit’ e nur dashurie,
para se të më përcjellin: me qefin i bërë hije.
* * *
Mos u tremb, ti zemra ime, bëhu gati për atje:
Ku lulëzojnë jargavanët, ku përndritet dit’ e re.
Ah, kjo brengë, breng’ e shenjtë, paska fytyrën e saj;
Unë po iki, mik i dashur, prapa s’dua kënd të qaj.
S’dua të lotojë agimi, s’dua të rrëqethet bari,
Unë po iki, mik i dashur, hipur mbi një karrocë ari.