“Z. Pavlopulos! Në pleqëri ose mençurohesh ose… çmendesh!”

Infeksioni politik që ka prekur mendimet e presidentit Prokopis Pavlopulos, mendoj se nuk i takon shqiptarëve për ta vizituar, kuruar dhe shëruar. Jo veç se është e vështirë të gjenerosh qelizat e sëmura ekstremiste, por edhe sepse orekset territoriale mes fqinjëve zgjidhen nga ekspertët e palëve dhe jo nga politika apo media që shpesh herë kanë një dosje të caktuar në prapaskenë.

Megjithatë, fqinjit tonë që herë pas here hedh shkëndija drejt “fuçisë së barutit”, i duhen kujtuar veç disa paragrafë historie që mbase i ka harruar, s’i ka lexuar ndonjëherë apo ndoshta  nuk do që t’i dijë.

Ja sjell në vëmendje edhe për faktin se qasja e tij ndaj shqiptarëve është shqetësuese, madje për të qenë me të saktë duket tronditëse dëshira e shfaqur për të na parë pa gojë, pa veshë dhe pa sy.

Për të ngritur zërin e të drejtave tona tashmë nuk na tremb as e shkuara e masakrave mbi popullsinë shqiptare,  as vota greke kundër Shqipërisë në BE dhe as ndonjë i “çmendur” që tenton të minojë marrëdhëniet që duan të ngrenë të dyja vendet.

I nderuar president i fqinjëve tanë të mirë!

Në vendin tim thonë për ty se “anti-shqiptarizmi” të ka shtrirë metastazat në të gjithë qelizat e trurit dhe jep sinjale të qarta se ke veç një mision: Të pengosh  integrimin e shqiptarëve!

Nuk dua ta besoj plotësisht këtë konstatim por dyshoj kur ndjek deklaratat tuaja që herë pas here shfryni një mllef të vjetër ndaj nesh.

Mllef që lind qoftë për një gur që vjen nga Çamëria në Tiranë, qoftë për njohjen e çështjes “Çame” në Bruksel dhe qoftë për suvanë e prishur të ndonjë shtëpie greke në Himarë. Historia jonë nuk është letërsi, dhe s’duhet interpretuar si të ishte diçka e trilluar. Për ju nuk e di.

E para, duket qesharake kur pretendoni cenim të minoritetit grek në një kohë kur Shqipëria është treguar aq dorëlëshuar sa deri më sot njeh 9 të tilla. Ne i njohim, i respektojmë dhe i lejojmë që ata të jenë të barabartë me ne pavarësisht çdo gjëje. (veçanërisht atë grek) Ky është fakt, ashtu siç është fakt që ju nuk njihni asnjë.

E dyta, fatin tonë Evropian nuk e përcakton vetëm vota e Greqisë dhe aspak ju personalisht. Shantazhi i përsëritur në Francë gjatë shtatorit të vitit të shkuar dhe sot në Athinë, është thjesht një aventurë adoleshentësh e asgjë më tepër.

Nëse BE do të funksiononte me praktikën që rekomandoni ju, “fuçia e barutit” do të ishte ndezur prej kohësh në Evropë dhe s’do kishte kurrë paqe. Deklarata e frikur që përcillni nuk na fyen ne, por fqinjët tanë grekë që trumbetojnë me të drejtë “djepin e demokracisë”.

E treta, fqinjësia jonë e mirë me grekët nuk mund të ‘ndotet’ nga huliganët në Athinë dhe Tiranë.  Në Shqipëri shumë shtetas grekë priten dhe përcillen si miq, ashtu siç janë pritur edhe mjaft shqiptarë në vatrat tuaja siç jam edhe unë. Është e tepërt të nxisni një krisje artificiale inekzistente për interesat tuaja politike.

E katërta dhe më kryesorja është se çështja “Çame” ekziston dhe ju e njihni (de fakto) më mirë se kushdo këtë dramë të historisë sonë të përbashkët. Vetë Brukseli përmes komisionerit Johannes Hahn ka thënë “Komisioni mirëpriti faktin se të dy vendet po diskutojnë krijimin e një mekanizmi të përbashkët, që do të mblidhet në mënyrë periodike, për zgjidhjen e çështjeve të pazgjidhura dypalëshe. Këtu përfshihet përcaktimi i shelfit kontinental dhe zonave detare shqiptaro-greke, të drejtat e personave që u përkasin minoriteteve dhe çështjen çame!”

Këto rreshta nëse si keni lexuar ashtu siç duhet, bëni mirë t’i rilexoni përpara se të bëheni qesharakë me qëndrimin kundër BE-së dhe vetë kundër interesave të popullit tënd që s’ka më kohë të tepërt për të humbur në “beteja” boshe diplomatike. Shqipëria kërkon vetëm atë që i përket dhe asgjë më tepër për të dhuruar, rrëmbyer apo zhvatur.

Sot po ju tregoj veç kaq, ndoshta një ditë tjetër do t’ju dërgoj si dhuratë ndonjë libër historie që tregon se në Çamëri u masakruan afro 3 mijë njerëz dhe u dëbuan padrejtësisht 25 mijë të tjerë prej vatrave të tyre. Keni dëgjuar për këtë? E shikoni, ju nuk begenisni as t’i njihni, ndërsa ne po nderojmë ushtarët tuaj të vrarë në vendin tonë.

Në fund të fundit nuk është as hera e parë, as hera e dytë dhe as hera e tretë që në mënyrë të përsëritur tregoni se fqinjët ju shqetësojnë nëse janë të gjallë përtej kufirit. Por grekët dhe shqiptarët në përgjithësi ndajnë tjetër mendim nga ju.

Ka ardhur koha për të na demonstruar që pleqëria ju ka mençuruar me thinjat mbi krye duke bërë që sot të predikoni paqen mes nesh dhe jo urrejtjen ekstremiste që zë fill nga Athina e deri në Tiranë. Në të kundërt, natyrshëm na lind e drejta për të mos ju marrë më seriozisht.