Iran – Tre pohime që tregojnë fundin e diktaturës teokratike
Struan Stevenson
Fragmente:
Të enjten në mbrëmje, më 1 shkurt, shumë qytete në Iran përjetuan sërish protesta anti-qeveritare. Sipas raporteve të ndryshme, ka pasur përleshje mes të rinjve dhe Korpusit të Gardës Revolucionare Islamike (IRGC) në të paktën 14 qytete. Ishte vala e dytë e protestave mbarëkombëtare që kanë tronditur Iranin që nga 28 dhjetori 2017.
Këto demonstrata të fundit treguan se pavarësisht represionit të përhapur, arrestimeve masive dhe vrasjes së të rinjve nën tortura, Republika Islamike e Iranit nuk ka arritur të frenojë kryengritjen. Në veçanti, demonstratat u zhvilluan në një kohë kur forcat e sigurisë ishin në gatishmëri të plotë për shkak të festimeve për përvjetorin e tridhjetë e nëntë të revolucionit të vitit 1979. Të gjitha shenjat tregojnë se regjimi ka hyrë në fazën përfundimtare.
Tre pohime nga zyrtarë të lartë të regjimit tregojnë qartë këtë realitet.
Pohimi i parë – Frikë se do të pësojnë të njëjtin fat si diktatura e Shahut.
Më 31 janar, pak para fillimit të valës së dytë të kryengritjes, Presidenti Hassan Rouhani paralajmëroi se regjimi mund të pësonte të njëjtin fat si regjimi i Shahut, nëse nuk dëgjonte zërin e popullit.
Pohimi i dytë – Frikë nga zemërimi i thellë i popullit kundër regjimit.
I frikësuar nga vazhdimi i kryengritjes popullore në Iran, mullah Ahmad Khatami, nënkryetar i Asamblesë së Ekspertëve dhe Imam i Lutjeve të së Premtes i Teheranit, tha: “Mos mendoni se (rreziku) i përmbysjes ka kaluar. Jo, armiku nuk do të heqë dorë për asnjë moment nga mendimi për përmbysje… Duhet të jemi vigjilent … I patë protestuesit të sulmojnë disa seminare, më keq se sulmi i regjimit të Shahut në seminarin e Faizia-s.
Pohimi i tretë – Pranimi i rolit të opozitës kryesore, PMOI, në kryengritje.
Menjëherë pas protestave që filluan në Mashhad më 28 dhjetor, imami i Lutjes të së Premtes i Mashhadit, i cili gjithashtu është përfaqësues i Khameneit, tha: “Pse keni dalë në rrugë pas një thirrjeje të PMOI udhëheqësi i të cilit është një grua?” Gjithashtu, në një anti-demonstratë të organizuar nga regjimi, u përsërit një slogan: “Përkrahësit e Lëvizjes së Gjelbër janë mbështetës të Rajavit”.
Më 9 janar 2018, Khamenei, Udhëheqësi Suprem, identifikoi haptazi opozitën udhëheqëse iraniane ‘Mujahedin- e Khalq (PMOI ose MEK) si një faktor kryesor kontribues. “Ata ishin të përgatitur që prej muajsh. Mediat e POIM-i e pranuan këtë. Kohët e fundit, ata thanë se ishin në kontakt me amerikanët që prej disa muajsh, për të zbatuar urdhra të SHBA, për të organizuar trazira, për t’u takuar me këtë apo atë person, për të gjetur individë brenda vendit për t’i ndihmuar për t’u shtrirë tek njerëzit dhe se ishin ata që e filluan këtë, “pranoi Khamenei, ndërsa në të njëjtën kohë përpiqej me sa mundej të fshihte simpatinë popullore për PMOI-n duke e përshkruar atë si pjesë të një” trekëndëshi armiqësor “që kishin planifikuar, financuar dhe zhvilluar kryengritjen e fundit.
Këto tre pohime të rëndësishme nga zyrtarë të lartë iranianë, për herë të parë, në të njëjtën kohë dhe në një shkallë të tillë, tregojnë qartë fazën përfundimtare të kësaj diktature teokratike.
Amerika më në fund e ka njohur Iranin si kumbarin e terrorit dhe represionit në Lindjen e Mesme. Është koha që Evropa të bëjë të njëjtën gjë dhe të kuptojë se nuk ka të ardhme në mbështetje të diktaturës fashiste që sundon Iranin.