Sokol Olldashi: Teatri i hijeve

 

(Marrë nga vëllimi poetik TEATRI I HIJEVE)

 

Të DIELËN

Do të shkoj në varreza të dielën,

Pa dalë dielli ende në ndajnatë,

S’do ta zgjoj rojen syfjetur,

Qetësisht do ta mbyll portën prapë.

 

Do të eci i heshtur ndër varre,

Në mes emrash që të shumtën s’i njoh.

Pak vend bosh do gjej të ngul kryqin,

Në dheun nga shirat bërë llohë.

 

Do të ndez më pas një qiri,

Një cigare me qiririn të ndez,

E paketën në plis do ta fsheh,

Që ta pi pasi të vdes.

 

E do të ik…

 

FUNERAL TRIPTIK

Popujt janë kortezhe të përmortshme,

Grumbuj Dykëmbëshash pas një arkivoli që vrapon.

Ata e vranë,

E përcjellin,

E qajnë.

Në fund të fundit me dhé Ata e mbulojnë.

Prifti bën Meshën e Fundit.

U uron krimbave oreks.

… … … … …

Jeta është një vdekje në marshim,

Një hipokrizi funebre nga pas,

Mbi të cilën

Zotat pshurrin në formë shiu,

Njerëzit në formë lotësh.

… … … … …

Unë jam një funeral i gjatë,

Një qefin i dalë nga një maternitet,

Në emër të Atit, Birit, Shpirtit të Shenjtë,

AMEN… … …

 

TË PAKTËN TI

Mos më mundo më kot, nënë!

Mos më fol

Për pranverë,

Lule,

Qiej të kaltër,

Zogj,

Mirësi!

Mos më gënje, të lutem,

As për Mujër, Halilër,

Që kasaphanën ta ndërrojnë me kasaphanë,

Për ëngjëj çengelë,

Ku varur rrinë kombet,

Si lopë të rrjepura, me miza ndër zorrë!

 

Mos më gënje, zemër!

Të paktën ti …

 

U JAP NJERËZVE SHANSIN E FUNDIT

Larg do të iki.

Larg kohës,

Larg tingullit,

Larg dritës,

Larg jetës.

Në inekzistencën

E çastit,

Qetësisë,

Errësirës,

Në abstraksionin e humbjes,

Për të mos kuptuar asgjë

Nga ligësia juaj naive,

Nga hipokrizia e lindur.

Më pas do të kthehem,

E

Në qofshi

Siç jeni,

Rishtaz do të shkoj

Për të mos u kthyer kurrë më.

 

TEATRI I HIJEVE

Rolet u ndanë keq në Skenën e Madhe

Që në fillim.

Më pas

Gjithçka kish marrë fund

E s’mund të çbëhej.

Regjisori

Këtë e kuptoi i fundit

Ndaj kur sipari u ngrit

Iku

Duke thënë se do të kthehej

Pas Shfaqjes.