Vera Kurti: Ti, fjala ime…

 

 

Ti, fjala ime…

Fjalë e ushqyer varfër,

ti, fjala ime

me të miat dituni të marruna hershëm,

flladuar prej ajrit të freskët të pishave

rritur prej kreshtës së bardhë të majit të Dejës.

Fjalë e veshur thjeshtë,

ti, fjala ime

si flladitja e lulëkuqeve mes kallzave të grurit

rritur arave pa përzierje grami e të tjera barëra të kqija

e vesh trupin tënd hollshëm e pa teprime.

Fjalë sederlije,

ti, fjala ime

tek të shoh kur del prej shpirtit

e rrugëve të kraharorit përpëlitesh

më dhimbsesh…

ti, si plumbi i pushkës që bën rikoshet

mbetesh në grykë e veten mbyt…

Fjale e brishtë,

ti, fjala ime

sa herë të lash vetëm

e s’të tregova se ku duhet

kujdes’shëm të ecësh

aq herë je kthyer e brengosur

e je ulur në shpirt

e përlotur …