Poezi nga Pjetër Vukaj

 

 

NDJEHEM DET

Në prehrin e kaltër të Jonit

Ndjehem det…

Valë të vogla, si qukëza në faqet e sirenave

Më ngrohin, më lëpijnë, si gjuhë sirenash…

Jon, jam zhytur në ty, në magjinë tënde të kaltër…

Ndjehem mirë, ndjehem i jontë…

Po shkrij, si ortek i ardhur nga Bjeshkët e Kelmendit…

 

Magmat e jodit më kanë jonzuar…

Një sirenë, noton shpejt fare pranë meje…

Mos vallë ajo e ngoh kaq shumë detin?

Jon, pse vallë më magjepese kaq shumë?…

Shkriva, u bëra një me ty, Jon…

Më ço nga të duash, jam bërë një me valën.

Ndjehem pikëz e jotja

Ndjehem det…

 

STOLITË

 

Mos, ti femër e bukur, mos vër krem as bojë në lëkurë

Mos u josh nga rruazat, byzylyqet, unazat, stolitë…

Bojrat të bëjnë si rivalë me një pikturë…

Ato janë pa nerv, pa jetë, pa shpirt…

 

Sado e shtrenjtë të jenë një veshje e pjesshme apo e plotë

Të nderuara mikesha, shoqe, shokë e miq…

S`ka asgjë më të bukur në botë…

Se femra e zhveshur krej lakuriq….