ALUSH CANAJ: Mbrëmë e putha lirinë
Sot është 66-vjetori i lindjes të poetit dhe atdhetarit ALUSH CANAJ . Në shenj të kësaj dite u sjellim një tufë vargjesh të tij nga libri Mbrëmë e putha lirinë, ku është e plotë krijimtaria letrare, botuar nga SHB “Faik Konica”, Prishtinë, 2018.
ALUSH CANAJ
ËNDRRA NË KRAHËT E ERËS
Fusha mbylli sytë
edhe qielli
me këngë t`kaltra.
Vrik erdhi gjumi
më çoi te lumi
era në breg
me mori mbi flatra.
Fluroja fushës,
fluturoja malit
sikur me raketë!
Pylthit me lulëkuqe
vizitova një mollëkuqe
n`pallat të zambakut
në katin e tretë.
Peshqit në det
më mësuan not
te i Dashurisë Kep.
As vetë nuk e di
si rashë në thellësi.
Kur më puthi nëna,
unë: sa një plep!
(1969)
ÇKA I DUHET LULES
Lules i duhet uji,
pa ujë s`mund të rritet.
I duhte edhe dielli
n`luhare të kolovitet.
Ndonjë flutur e kopshtit
krahët me pranverë,
t`ia puthë faqet pikaloshe
kur t`i shkon në derë.
Nuk bënë pa puhizën
që shetitë nëpër fushë,
e freskon me shami t`vet,
e gicilitë në gushë.
Një dorë e vogël piktori
i duhet lules laureshë,
ta pikturojë nga dritarja
saherë të buzëqeshë.
(1971)
FLAMURI MBI KULLË
Më ndjekun ujqit
për flamurin mbi kullë.
Copa-copa do të më bajnë
si drenushën e pafajshme,
nëse më kapin në maje të lisit.
Ulurojnë,
lisin duan ta rrëxojnë
po rranjet e tij thellë në Iliri.
Si lumi kur del nga shtrati
zemërimi rritet e rritet
plasin nga inati
Flamuri mbi kullë valvitet.
Kallnor, 1972
FLAMURI S`BIE
Ujqit edhe ditën ulurojnë,
duan të na frikësojnë.
Shqiponja jemi ne,
mbi ta bëhemi rrufe.
Dikush edhe vritet,
flamuri s`bie. Valvitet.
Kallnor, 1972
MRËMË E PUTHA LIRINË
Mrëmë
e pashë në ëndërr
Lirinë.
Ishte si manushaqe,
e putha në faqe.
S`kaluam as dy hapa
qentë na lehnin prapa.
S`di si u afruan,
Prangat na i vunë.
(1971)
TE TIRANA
Te Tirana
Nana,
edhe motër Zana.
Atë dimër na ndanë
e lisat i vranë.
Më s`mund të duroj,
andej do të fluturoj,
aty, ku e kam Nanën,
e motrën time, Zanën,
Mëmëdheun,
Skënderbeun.
Nëse ujku më vjen pas
do ta vras.
(1970)
NËNA SHQIPËRI
Atje larg në veri
Nëna ime Shqipëri
si ylber me shtatë ngjyra
lule e çelur, më e mira.
E kam dritë, e kam xhan
korbat e zezë prej saj më ndanë.
Oh, sa keq! U bubu,
AJO pas malesh – unë këtu
Zog do t`bëhem të fluturoj
Nënën time ta takoj
ta puth në faqe si dikur
t`i them në prehër : U bëra burrë.
Ujq e dhelpra më vijnë pas
dashuri e Nënës do t`i vrasë.
(1970)
TE TIRANA
Te Tirana
Nana,
edhe motër Zana.
Atë dimër na ndanë
e lisat i vranë.
Më s`mund të duroj,
andej do të fluturoj,
aty, ku e kam Nanën,
e motrën time, Zanën,
Mëmëdheun,
Skënderbeun.
Nëse ujku më vjen pas
do ta vras.
(1970)