Viron Kona: Breshka mburravece

Breshka mburrej nëpër pyll se ishte më e forta,

se zhguallin askush  s’mundej t’ia copëtonte,1)

kafshët edhe shpendët  “ta bënin mendjen top”,

se sundimi dhe qeverisja vetëm asaj i takonte.

Shqiponja  syçelët mburrjet e breshkës i dëgjoi,

nënqeshi dhe përshkoi si shigjetë ajrin dhe retë,

iu sul, me thonj e rrëmbeu dhe në qiell  e ngriti,

pastaj e lëshoi poshtë, te një shkëmb i mprehtë.

Zhgualli i breshkës u dërmua e u bë copa – copa,

atje ku ra, zogjtë uleshin  e  ngriheshin fluturim,

rënkimin “eh, këto mburrje” e përpiu  nëntoka,

ca gjethe të thata fëshfërinin n’shkëmb si vajtim.

————————-

1). Zhgualli i shërben breshkës si mbulesë mbrojtëse.