Mimoza Pulaj: Më kot mundohem

Më kot mundohem.

Nuk e shkul dot nga mendja

imazhin tënd

gjeometrik:

shirita të bardhë e të kaltër

mbi trekëndsha të gëzuar.

I tmerrshëm.

mbi dy katrorë të kundërt…

Si heshtja me orë, me ditë,

nga larg pamëshirë më ulërinte:

një top në lartësi.

E unë ndoshta

të sëmurë e kisha zemrën.

Nuk mësohej dot

me këtë fat.