Ilir Levonja: Fundi i paralajmëruar i nje qeverisje demode

1) Të gjitha këto lëvizje, në qeveri, nuk janë asgjë tjetër veçse ca përpjekje të kota për të shpëtuar rënien e saj. Por ajo ka marrë rrugën. Madje mos u çudisni kur t’i shikoni me ca xhaketa të shqyera, ose të përbuzur, vërtitur qosheve si plaçka të panevojshme. Në një farë mënyre ky është një sinjal i qartë për klasën politike në përgjithësi. I ka rënë për rrisk Edi Ramës që të mbaj mbi shpinë gjithë fytyrat e shushunjëzimit të vendit. Dhe lum shqiptarët nëse veprojnë në kohë, duke hequr përfundimisht dorë nga gara e shpërblimeve për një gjel deti a ca ditë pushimi. Këto statutet limfatike në fb, të të dorëhequrve, nuk janë asgjë. Mos u merrni me përshembull ish ministren e arsimit Nikolla. Si ia dhjeu kryeministrit me diplomaci etj. A lotët e iks a ypsilon ministri. Nuk kishin asgjë në dorë. As ai, as ajo, as ajo tjetra e kulturës, apo ai që dilte nga shtatë herë në ditë, ai i pusetave dhe bërrylave të rrugëve. Ai i energjisë a i turizmit… Ishin të gjithë ca kuklla tavoline, që zhvendoseshin kollajllisht. Jo nën petkun e intelektualit a sharmin e shtetarit që punon për vendin, por ca figurinave që janë gati të përpëliten në litar mjaft që t’i shërbejnë shefit. Ka marrë gremisjen e gjitha. Dhe kjo jo për hatër të opozitës. Jo, jo aspak… Jo për hatër të këtij apo atij, por për hatër të kohës. Si opozitarizmi dhe qytetaria janë mundur prej kohës. Kjo për faktin se opozitarizmi nuk e njeh qëllimisht sublimitetin. Dhe Edi Rama, nuk ka se çfarë të bëj me pushtetin. Nuk di ku ti shpjerë duart. Kanë marrë fund pasi koha i ka nxjerrë zbuluar.

2) Në fakt vendi ynë ka nevojë jo vetëm për një katarsis politik, por edhe një lëvizje me veprim të drejt për drejtë në dënimet publike. Dhe kam përshtypjen se po i vjen era. Ka nevojë për një parapërgatitje burgjesh, për konfiskime etj…, pasi vetëm kështu mund të shkarkoj dëmin e madh moral karshi qytetarit që po e braktis, por edhe atë ekonomik të faturave të mbarsurave, të prishjeve pa fund, borxhe që u takojnë atyre që nuk kanë lindur akoma. Deri sa na ka mundur koha, them se këtë nuk pres ta bëj përshembull ish ministrja e kulturës. Apo ai i pusetave etj. Ka vdekur një herë e mirë dinjiteti intelektual. Janë të gjithë ca zorraxhinj të tenderimeve duke bërë garë me njëri-tjetrin në përqindjet e zhvatura. Kjo është arsyeja që nga dje e sot vlaga e internetit yshtet mbi atë që se çfarë thotë a si i përgjigjet ky ministër apo ai ministër pas shkarkimit të beftë prej Edi Ramës. Eshtë një qejfhumbje kohe, sepse asnjë prej tyre nuk ishte i dobishëm. Ishin thjesht ca marioneta që firmosën pa fund, fonde me destinacione përfitimesh personale. Përshembull kjo kulutra shqiptare, një dështim total, i gjithi. Një theqafje me sukses…, pasi ironia më e madhe është një fakt që të dërrmon sytë. Thua viti i Skënderbeut, dhe hapësirën televizive të shqiptarëve e mbush me telenovela Turqie. Askush nuk pyeti se sa është përqindja e kohës që shqiptarët të njohin hallet e vetveten midis atyre vet, Skëndërbeut dhe Mehmet pushtuesit. Është një absurditet social. E për më tepër për një shtet që akoma nuk i ka dhënë një dorë gëlqere shtëpisë së poetit kombëtar Gjergj Fishta. Kjo është çështje gjenetike e kohës, kur nuk di se çfarë bën tjetër me pushtetin veçse të vjedhësh. Ndaj mos u kënaqni me këto se si ia ktheu iksi apo ypsilon ministër Edi Ramës. Mos u kënaqni, por qani.

3) Eshtë një nga ato përpjekje djallëzore për të shpëtuar jo për të ndrequr qeverisjen e vendit. Nuk ka më qeveri ai vend. Dje studentët, sot ca mërgimtarë. Nuk e di deri ku arrijnë fjalët e manipulimeve nga partitë, por për një gjë ju siguroj… në sytë e emigrantëve, sidomos atyre që kanë kapur dekadën, përdorimi politik është një strategji e dalë boje. Pasi në raport me vendin ku jetojnë, duke parë se si bëhet politika aty, nuk intimidohen nga afshet partiake, qofshin majtas apo djathtas. Të jeni të bindur se tek një emigrant perëndimor nuk ka dashuri të përjetshme karshi njëshave. Nga ajo dashuria me aromë diktature proletariati etj., vrit e prit e prij Enver, jemi grusht bashkuar rreth teje. Përkundrazi ka neveri me shumicë kur shohin akoma fytyra që bëjnë politikë prej gati tridhjetë vjetësh tashmë. Sidomos kur ata janë emigrantë ekonomikë…, ruhuni nga emigrantët e rrahur prej politikës.

Eshtë një nga ato përpjekje e stërmunduar, ku ai që e di më mirë se kushdo tjetër, që e ka humbur betejën është vetë Edi Rama. Dhe me siguri është duke studiuar obsionet a modelin Gruevski. Kjo nga betejat e humbura me klanin e oligarkëve dhe kartelin e drogës. Por dhe rrathët e shtuar të emisarëve klanore brenda llojit. Lufta brenda llojit është po aq shtërpëzuese sa droga dhe prostitucioni. Edi Ramën nuk mund ta mbroj dot një propaganduese studiosh, a komisarja politike e ekraneve, si Spiropali. As patosi socialist i Erionit të vogël… ai babai i Elbasanit të ha të gjallë. Po kështu edhe xhuxhi i Durrësit… Shpëtimi qëndron tek katarsisi, rruga, masat, përmbysja.