Reshat Kripa: Nata e Majit

 

Ish një natë, natë maji,

Yjet shndrisnin lart në qiell,

Buzë detit, shtrirë  zallit,

Plot kujtime në mend sjell.

 

Kujtoj kohën e kaluar,

Kohën time të rinisë,

Atë kohë të trazuar,

Nën sundim të tiranisë.

 

Rri mendoj me veten time,

Vallë si mundëm të jetojmë?

Rini ndarë copë  e thërrime,

Jetën s’mundëm ta gëzojmë.

 

Por pejsazhi më shndërrohet,

Më merr  pamje krejt të re,

Në të sotmen po ndalohet,

Ndiej një gaz dhe një hare.

 

Ndiej se edhe sot ka dhimbje,

Ndiej diku po derdhet lot,

Porse bashkë me hidhërimet,

Dhe gëzimet janë tok.

 

Sepse s’kanë më mbi krye,

Diktatorë dhe kriminelë.

Sepse s’munden më të fyen,

Nga xhahilë ordinerë.

 

Ndaj dhe zemra është e qetë,

Ëndërron ditët e mira,

Ëndërron që këtë jetë,

Ta kalojë me mirësira.

 

Vlorë, dhjetor 1993.