Hushi Agim: Të dua

 

 

Të dua më pëshpëriti dikush

Zemra zog zgjuar nga gjumi

Pranë meje ca pemë, askush

Një re nga qielli shiun shkundi.

 

Nga më erdhi vallë ky zë

Këto fjalë kaq të shenjta

Era gjethet me vrull përzë

Si akuarele të argjendta.

 

Sillem rrugëve në kërkim

I dehur nga ato fjalë

Kush trazoi shpirtin tim

Kush më mua luajti vallë!

 

Rri e pres më kot përgjigje

Në rrugën e lagur nga shiu

Thua ishte një currile

Që foli me zë njeriu.

 

Më kot si një gjeth i lagur

Kërkoj se kush më foli

I vetmuar gjysmë i kalbur

Befas skeleti i një stoli!

 

Ah Zot si mend e harrova

Këtë stol të mjerë këtu

Netëve kur e pushtoja

E thoshja sa shumë të du…

 

Me zerin e saj më foli sonte

Shpirti saj mbetur aty

Në atë stol që kullonte

Si lotët e saj në sy…

 

Të dua ia ktheva unë

Stolit të vjetër larë në shi

Të dua tani dhe më shumë

Se ç’të doja dikur i ri…