47-vjetori i shuarjes së yllit, Alush CANAJ

47 vjet më parë, pikërisht me 15 shkurt të vitit 1972, cerberët e UDB-së shuan yllin me emrin ALUSH CANAJ pse deshi të puth LIRINË. Më këtë rast u sjellim disa poezi nga vepra e tij e plotë “MBRËMË E PUTHA LIRINË” publikuar nga Shtëpia Botuese “Faik Konica”, Prishtinë, 2018.

Alush CANAJ:

MBRËMË E PUTHA LIRINË

Mbrëmë

e pashë në ëndërr

Lirinë.

Ishte si manushaqe,

e putha në faqe.

S`kaluan as dy hapa

qentë na lehnin prapa.

S`di si u afruan,

prangat na i vunë.

(1971)

 

FLAMURI S’BIE

Ujqit edhe ditën ulurojnë,

duan të na frikësojnë.

Shqiponja jemi ne,

mbi ta bëhemi rrufe.

Dikush edhe vritet,

flamuri s`bie. Valvitet.

Kallnor, 1972

 

FLAMURI MBI KULLË

Më ndjekin ujqit

për flamurin mbi kullë.

Copa-copa do të më bëjnë

si drenushën e pafajshme,

nëse më kapin në maje të lisit.

Ulurojnë,

lisin duan ta rrëxojnë

po rranjet e tij thellë në Iliri.

Si lumi kur del nga shtrati

zemërimi rritet e rritet,

plasin nga inati.

Flamuri mbi kullë valvitet.

Kallnor, 1972

 

HARABELI

Unë jam harabeli

me shtëpi te zabeli.

Me këngë bleroj barin,

luftoj me acarin.

Ma tregojnë kamxhikun,

s`e luaj dot qerpikun,

as shkojnë në shtegtim,

rri në vendin tim.

Në Tokën e lavdisë,

në zemër të Ilirisë.

(1970)