Rexhep Shahu: Vdekja e palavdishme politike e Edi Ramës

Me 16 shkurt 2019 ra politikisht Edi Rama nga një protestë e madhe burrash e grash të dëshpëruara të këtij vendi të tradhëtuar e dhunuar prej qeverisë së tij që nuk ka fytyrë njerëzore. Nga një protestë e fuqishme burrash e grash, jo të rinjsh e të rejash se rreth 500 mijë të rinj të Shqipërisë Edi Rama i ka dëbuar prej Shqipërie me arrogancën e keqqeverisjen e tij që mbjell frike e terror e nuk jep shpresë e mundesi jetese në atdhe.
Edhe në rënie Edi Rama don të zërë të tjerë nën vete, nën gërmadhat e tij.
Edhe në rënie don të shëmtojë dikë, të damkosë dikë, siç bëri sot me Vlorën.
Shkoi në Vlorë dhe kërkoi strehë e mbrojtje duke shpallë kështu vdekjen e tij politike.
Po Vlora nuk bojatiset kollaj nga bojrat e tij, nuk merr ngjyrat e tij. Vlora ka paguar shumë jetë njerëzish për lirinë dhe kundër komunizmit. Këtë Vlora e di edhe pse Rama don t’ia faturojë Vlorës vetëm faturën e zezë të turpit të 1997 që në fakt nuk është e vlonjatëve, por e antishqiptarëve dhe edhe e enveristëve të Kosovës të mobilizuar nga UDB e shërbimet sekrete serbe e greke.
Sot dështoi me lavdi shoku Rama.
Pas bllokimeve të gjithanshme të rrugëve që të pengohen protestuesit me ardhë në Tiranë, pas terrorit policor në media për protestë pa leje, pas terrorit të tellallëve të tij se ka infiltrime e axhenda të këqinjsh vendas e të huaj në protestë, pas bllokimit pa arsye të linjave të urbanit në kryeqytet, me bisht nër shalë shkoi e kërkoi strehë si liliput në bythë të Vlorës.
Nuk të mjafton Vlora o mavri me të mbrojtë, nuk ka qenë as bëhet kurrë Vlora strehë horash, nuk është Vlora kundër Shqipërisë. Nuk duron asnjë damkë Vlora.
Nuk është Vlora strofulla jote dhe as ti nuk je ariu që shkon të ngordhë në strofullën e tij. Ik shko dhe gjej vendin e ogjigjinës tënde dhe aty ngordh politikisht, nëse ke ndokund ndonjë cep vend a origjinë për varr politik.
Nuk e shëmton dot Vlorën as ia ngordh nervin kombëtar e demokratik me regjinë mjerane që i detyron njerëzit nga frika e rrogës të mbledhin karriget e bukës nëpër shtëpia e t’i nxjerrin në shesh të dëgjojnë piskamat e tua të dëshpërimit e të frikës, vnerin tënd për kundërvënie e karshillek ndaj opozitës së vendit, ndaj të deshpëruarve e njerëzve shpresëvrarë të vendit.
Edhe dhentë e qarkut të Vlorës t’i mbledhësh nuk të mbrojnë dot dhe nuk të shpëtojnë dot prej dëshpërimit, frikës e braktisjes politike vendase e të huaj që po të shkakton humbje të orientimit, deshpërim total, ankth e pagjumësi.
Të dëgjova pak tek llomotisje në Vlorë.
Shkove atje të kujtosh burimin nga ka dalë pushteti yt, të kujtosh 1997 kur unat e zjarrit antishqiptar dogjën Shqipërinë me duart e kriminelëvë të burgosur me dënime të përjetshme që dolën nga burgjet greke, me duart e pushtetit të fshehtë të diktaturës komuniste që u rrëzua, por që ka ende gjallë metastazat kanceroze antishqiptare.
Shkove në Vlorë që ta “armatosje” Vlorën si Zani i saj i turpit dhe ta bëje gati ta mësyje drejt Tiranës. E bërë me zjarrin e fjalëve që volle që atje, u bërë një Zançaush.
Shkove në Vlorë t’i thuash asaj se “Ata po vijnë”, po dynden Ata. Ata malokët, ata kokëpalarët, ata çeçenët. Ata gegët. Shkove atje të mobilizoje toskët, të ngjallje frikën prej gegëve siç bëri gjysmë shekulli diktatura komuniste e shefat e saj. Shkove të mbillje e të ndizje urrejtje por dështove. Nuk arrin të mbijë më fara e urrejtjes së toskës a labit kundër gegës. Se të mbysin nipat e mbesat e njëri–tjetrit, nipat e mbesat që kanë sfumuar kufirin tënd të urrjetjes. Veç sa e poshtrove me atë shfaqje antimitingjesh komuniste e enveriste sot Vlorën.
U bërë i vogël sot, bubrrec politik, frikacak i pashembullt. A kështu duhet të bëjë Shkodra, Korça, Elbasani, Durrësi, Kukësi që bëri të të shpëtojë shurra pika-pika…
Deshe të jepje mesazhin se ti ke Shqipërinë tënde, Vlorën tënde që në fakt nuk është tëndja, një mut është tëndja. Është e madhe Vlora që ta kesh a ta bësh ti tëndën dhe je i vogël ti për gjithë atë Vlorë të madhe.
Shkove të tregoje se janë dy Shqipëri, por dështove, nuk janë dy Shqipëri pse të do bytha ty, është një Shqipëri unike, janë një gegë e toskë, jane një se edhe të duan nuk bëjnë pa njëri–tjetrin, janë një se janë dy këmbët e një trupi, dy sytë e një balli, dy duart e një shtati, dy buzët e një goje dhe Shkumbini ndarës mes gegëve e toskëve është thjeshtë një vijë imagjinare ku ndahen me bashkim gegë e toskë të një atdheu që nis në Mitrovicë e mbaron shumë larg poshtë Vlorës.
Shkove në Vlorë mbase të sigurosh një varr politik atje te dëshmorët e gjallë ku varret politike janë rezervuar me kohë për ata që kishin ndërmend të bënin ndonjë luftë për atdhe.
Ishe shumë i varfër sot në metafora. Të vdiqën edhe metaforat shoku Rama. Mbase boja që t’u hodh në gojë në parlament t’i fshiu metaforat…
Ti kishe shumë frikë sot në fjalimin tënd të thatë pa ndonjë frymëzim tjetër veç nxitjes së urrejtjes kundër Atyre…, kundër dyndjes së Atyre… Sa më lart që e ngrije zërin aq më e madhe të lexohej frika.
Në mesditë e dhive me atë vajtimin tënd për vazon që u thye nga protestuesit. Na dhive gazit…
M’u bë të thërras, digje Vlorën, atë Shqipëri tëndën që kujton se e ke marrë peng, digje gjithë Shqipërinë, edhe këtë timen e tonën, por mos u shit e mos mashtro me ato statuse me gjasme dhimbje për vazon sikur je artist, një mut je artist.
Një artist nuk krijon një pushtet që prodhon frikë e terror, pasiguri kudo, ankth, një pushtet që dëbon njerëzit nga vendi, dëbim nga atdheu, që në një mënyrë është genocid ndaj kombit, genocid me pakësim shqiptarësh në teritor të kombit, një pushtet që mediat serioze deklarojnë se 60 për qind e njerëzve duan të ikin nga ky vend për shkak të keqqeverisjes së Edi Ramës që bën karagjozin, që është dhi e zgjebur dhe e mban bishtin përpjetë, që krenohet me arrogancën e qeverisjes së tij, që i duket si kënaqësi seksuale kur tall e përgojon tjetrin dhe thotë se nuk janë në nivelin tim të debatit, që ushtron pushtet përsonal për veten e familjen, për veten, miqtë e shokët e tij.
Me 16 shkurt ra Edi Rama politikisht. Nuk e di kur do ta largojnë kufomën e tij politike drejt varrezave të harrimit.