Dashamir Uruçi: Balada e Petrit Rukës “Hanko mos shko më nëpër varre”

U befasova nga kjo baladë e mrekullueshme e folklorit shqiptar.
Mësova tragjedinë e Kamenicës, një fshat në Malësitë e Delvinës me 600 banorë që largohen të tmerruar nga vendlindja, për të mos rënë në duart e pushtuesve osmanllinj.
Ishte viti 1650 dhe sot në Kamenicën e poetit gjejmë vetëm historinë tragjike që la pas dhimbje, gërmadha e varre.
Atëhere shqiptarët i largoi nga atdheu i vet zjarri i pushtuesve osmanë e sot, në një kohë tjetër, 370 vjet më vonë, po i largon fukarallëku e mjerimi ekonomik.
Nuk ka edhe një vend tjetër në Europë, i cili në historinë e tij të ketë percjellur drejt emigracionit më shumë se gjysmën e popullit të vet.
Njerëzit ikin pa pushim e do të vijë një ditë që në Shqipërinë tonë të mbesin vetëm militantët e partive, ata të privilegjuarit të cilët bashkë me shefat e tyre e bënë Shqipërinë kjo që është sot, një vend i cili nuk e mban dot as popullin e vet, një vend ku nuk jetohet më.
Dhimbja e poetit për Kamenicën e braktisur është një këmbanë alarmi me ngarkesë simbolike, për të sotmen e krejt Shqipërisë.
Po braktisen qytete e fshatra pa fund e hemoragjinë kombëtare nuk po e ndalim dot.
Politika shqiptare e mbuluar nga turpi, do të shënohet në histori për shumë e shumë dëme që i solli këtij populli, tre nga të cilat nuk do të harrohen kurrë.
Falja e trojeve shqiptare në të katër anët, pa pikë dhimbje, pa pikë turpi e pa pikë përgjegjësie; afro 30 vjet të humbura në historinë dhe jetën e secilit prej nesh e mbi të gjitha hemoragjia e imponuar, shpopullimi i detyruar e tragjik i Shqipërisë nga bijtë e vet që po marrin përditë rrugët e botës për të mbijetuar.
Eshte një ikje pa kthim, me vaj e hidhërime që do të mbahet gjatë në kujtesën e shqiptarëve.
Balada e Petrit Rukës na e sjell të gjallë tragjedinë e shqiptarëve të Kamenicës, na e sjell për të mos harruar të shkuarën, për t’i thënë këtyre që ikin sot: Ndaluni vëllezër e ktheni kokën pas drejt trojeve e varreve të të parëve që ashtu si Kamenica e dikurshme mund të kthehet në një gërmadhë të madhe të mbushur me të huaj që do të vijnë në këto troje për një kafshatë buke me djathë.