Reshat Kripa: Kërkoj varr për tim atë

Përse vashë
rri trishtuar,
shpirtin ty
kush ta lëndon,
pse je kaq
e dëshpëruar,
syri yt
pse po loton?

Mos vallë zemrën
ty ta theri,
flak’e zjarrtë
e dashurisë,
mos vallë shpirtin
ty ta teri,
çapkënllëku
vajzerisë?

Çfarë kërkojnë
syt’e tu,
n’ humbëtirën
e pabesë,
a mos vallë
shpirti yt,
e ka humbur
sot çdo shpresë?
——————–
Ngriti kryet
vajz’e mirë,
loti rridhte
si ujvarë,
zemra thyer
hidhërimit,
pëshpëriti:
– Kërkoj varr.

Kërkoj varr
për tim atë,
nuk e di
ku dergjet vallë,
e rrembyen
një natë vjeshte,
i dhuruan
plumb në ballë.

Isha foshnje
un’aherë,
kur e vranë
e masakruan,
kur kainët
e pabesë,
lirin tonë
përdhunuan.

Pyes mamin
– Ku është babi,
pse nuk vjen
më në shtëpi?
Ajo gjegjet,
pikëlluar,
– Fluturoi
se ku s’di.

Dhe tani
që jam e rritur,
kam një brengë
një dëshirë,
nuk kërkoj
as këng’as valle,
por veç varr
për një martir.

Dua vetëm
të derdh lotët
përmbi varr
të atit tim,
të vendosë
një kurorë
plot zambakë
e trëndafilë.

Të gjithë miqtë
Po me thonë,
babi yt
ra për liri!
Të gjithë miqtë
Po më thonë
donte vetëm
Shqipëri!

Po aherë
pse s’më thonë,
ku ndodhen
eshtrat e tij,
që t’i mbledh,
ato në grushte
në parajsë
ato t’i shpie

Atëherë
zemra ime
do jetonte
qetësuar,
atëherë
syt’e mi
do pushonin
së lotuar.

Por kërkoj,
kërkoj më kot,
të gjej vendin
ku ka rarë,
nuk e di
a ka në botë
një të vdekur
pa një varr?
—————
Ngriji kryet
vajz’e dashur,
mbaji lart
me krenari.
derdhi lotët
vendos lulet
në çdo skaj
në Shqipëri.

Se kudo
aty do jenë
eshtra trimash
për liri,
se kjo tokë
e përgjakur
i shtrëngon,
i mban në gji!

Tiranë, 10 shtator 2010