NE KETE BOTEN TONE TE ÇORODITUN…

Sami Repishti

“Falemnderit o Perendia e lotëve tonë të heshtun!”(Lutje e afro-amerikanëve)

Ridgefield,CT.-  Pa dyshim jetojmë në nji botë me të paprituna të përditëshme: shumica e tyne të padëshirueshme; mjaft prej tyne me karakter tragjik dhe përpjestime masive.

Ka shumë spjegime, ka shumë përcaktime të kësaj situate të vështirë dhe të rrezikshme. Ajo që shqetëson ma shumë ashtë përdorimi i papushim i fjalës : urrejtje – nji përbuzëje e fortë e shoqënueme me vullnet të keq e dëshirë për shkatërrim! Kudo që ngjasin trazime që na shqetësojnë gjindet nji spjegim: urrejtja. Kudo që konfliktet gjakosin masat e pafajshme spjegohen me fjalën: urrejtje Përpjekjet tona me krijue nji atmosferë ku njeriu të afrohet me njeriun si vëllau me vëlla duket sikur jane fjalë pa kuptim në këte botë të çoroditun që refuzon  të mirën, që përqafon të keqen, dhe që shkatërron dalë nga dalë, por me siguri, arritjet e qytetnimeve mijëvjeçare të të gjithë kontinenteve, tue damtue randë frymën e shpresës për nji të ardhme ma të mirë….

Asht tragjedia e botës sonë bashkëkohore!

Me 15 mars 2019, diten e premte (xhuma), ditë e shenjtë për afër 1.4 miljard besimtarë myslimanë në botë, në qytetin Christchurch, Zelanda e Re, nji burrë i armatosun dhe me “camera” në kokë për fotografim, u drejtue kah Xhamia Al Nur dhe hapi zjarri me armë automatike kundër cilitdo që shikoi ose takoi ose që rastësisht i doli para. Gjashtë minuta ma vonë, ai u drejtue kah Xhamia Linëood dhe zbrazi armët përsëri mbi besimtarët që luteshin dhe kërkojshin falje e mëshirë nga Zoti, akti ma domethanës i krijesës ndaj Krijuesit. Akti i terrorit masiv u transmetue “i lirë” për të gjithë botën me u pa në mediat e informimit.

Numri i viktimave të vramë arrijti shifrën 50 (pesëdhetë) dhe ma shumë se 54 (pesëdhetë e katër) u plagosën gjatë lutjes fetare, e tani po shërohen në spitalet e vendit. Tragjedia e nji qyteti të vogël preku zemrat e botës mbar!

I dyshuemi u arrestue. Ai quhet B. H. T, 28 vjeçar, ekstremist supremacist i bardhë me urrejtje për emigrantët. Video-ja e prodhueme, dokumentar prej 17 minutash, ashtë rasti i parë ku nji vrasës tregon në film aktin e tij -kriminal në esencë dhe grotesk në formë,- nji dokumentacion okular i aftësisë së njeriut me zbritë poshtë, poshtë, jashtë botës njerëzore. Inhumanity! Tue folë para Parlamentit, Kryeministri Zonja Ardern shqiptoi këte sentencë  madhështore që unë respektoj sot:

“Ai është terrorist, është kriminel, është ekstremist. Por sa herë që do të flas, unë nuk do të përmend emrin e tij. Ju bëj thirrje që sa herë të flisni të përmendni emrat e atyre që u shuan dhe jo emrin e atij që u mori jetën. Ai mund të ketë  dëshiruar të bëhet i famshëm, por për ne, këtu në Zelandën e Re, nuk do t’ia ofrojmë këte.” (VoA)

Monumentale! Sentencë që vlen për  kriminelët e çdo kohë dhe çdo vendi!

Vrasësi 28 vjeçar T, qytetar australian, që udhëtoi nga Australia në Zelanden e Re, nacionalist ekstrem e i vetë-shpallun, i bardhë, sot i akuzuem për vrasjet masive…..dënon “myslimanët” dhe i quen  të gjithë “emigrantët” “pushtues”, simbas nji manifestos prej afer 70 faqesh, ku elaboron “filozofinë” e tij, të nji mendje të smurë. Nji qendrim i këtill ashtë i ngjashëm me ate të Presidentit Trump të SHBA-së që quen “emigrantët” e Amerikës latine “invadues” të SHBA-së, tue nxitë kështu urrejten kundër tyne. Në fakt, krimineli quen Presidentin Trump “…symbol i sotëm i racës së bardhë….” E pabesueshme!

Vrasësi i 50 myslimanëve dhe plagosësi i 54 të tjerëve në dy xhamitë e qytetit Christchurch, Zelanda e Re, ka udhëtue edhe në Ballkan (2016-2018) simbas Zërit të Amerikës. Në fund të vitit 2016, krimineli ka vizitue Serbinë, Malin e Zi, Bosnjen dhe Kroacinë, ku ka pa vendet e fushë-betejave historike, raporton agjensia Reuter, dhe ashtë kthye përsëri në 2018. Ai ka vizitue shumë herë edhe Turqinë, dhe ka kalue atje kohë të gjatë, deklaroi nji zyrtar i naltë i qeverisë turke. Nuk ka shenime akoma në se ka vizitue Shqipërinë dhe Kosovën.

Qyteti Christchurch, Z.eR.. ka nji bashkësi të vogël myslimane, afërsisht 1.000 persona, Në përgjithësi, vendësit e dënuen randë këte akt agresiv e kriminal. “Na dënojmë dhunën dhe urrejtjen e çdo lloji dhe bashkohemi me të gjithë të tjerët, në Zelanden e Re duke shprehur trishtim të thellë për ata që janë damtue nga nji ngjarje e tmerrshme” deklaroi Komisioni për të Drejtat e Njeriut të Zelandës së Re. “Nuk ka vend për urrejtje në Zelandën e Re…”!

KM i Zelandës së Re, Zja J. Ardern, tregoi naltësinë e saj shpirtënore kur deklaroi:

“Ata (myslimanët) kanë zgjedhë Zelandën e Re si shtëpi të tyne, dhe kjo tokë ashtë shtëpia e tyne. Ata janë né!….. Terroristët vranë njuzelandezët!”

Në nji shkrim të botuem në The New York Times (16.III.2019), shkrimtari Steve Braunias, nga qyteti Te Atatu (Z. e R.) përshkruen:

“…vrasjet në dy xhamitë janë diçka e re për ne, diçka që nuk përputhet me ne. Ky akt ka qenë i organizuem, i planifikuem, masakër në shkallë të gjanë kundër të pafajshmëve, masakër e kryeme nga nji vrasës o ma shumë se nji, me nji kokë të mbushun me material militantësh, zakonisht nji logjikë e supremacistëve të bardhë, me frikën dhe përbuzëjen e emigrantëve…”.

Kjo urrejtje për myslimanët u theksue sidomos mbas masakres së 9 shtatorit 2011, me shkatërrimin e dy kullave të nalta në Neë York City, me afër 3.000 viktima. Unë ruej përjetë kujtimin e pamjeve televizive të viktimave që preferuen me vdekë tue kërcye nga dritaret e kateve të nalta në pamundësi largimi, e me evitue djegjen për së gjalli nga zjarri që dogji gjithçka dhe të gjithë nëpunësit e ndërtesave madhështore. E ndjeva vetën të turpnuem nga akti i nji grupi 19 terroristësh që përdorën fenë time me djegë për së gjalli afër tre mijë persona….! Mbrenda zemrës sime, fillova të ndiej nji dallim nga “të tjerët”, dhe nji nxitje me u përmirësue edhe ma shumë që të ishe i denjë për nji qenie njerëzore me dinjitet, dhe pjesëtar i nji shoqënie pa kompleksin e fajit….Me përdorë nji shprehje te shkrimtarit Omer Aziz,”…. e gjithë kjo gjendje nuk ishte me ruejtë nji lloj politike të respektit publik, por nii akt i vetë-mohimit….”.

Masakra në Zelandën e Re fillon me ide, e perfundon me dhunë të randë, ashtë opinioni i përgjithshëm i shprehun në shtyp. Aty lexohet se krimineli që hyni ne xhami u përshëndet me fjalët: ”Mirësevjen, vëlla!” Por muslimanët janë shpesh herë të para qitun si popull luftarak, i paqytetnuem; megjithëse, e kundërta ashtë e vertetë! Nji fe që na ka dhanë qytetnimin arab për shumë shekuj nuk mund të jetë faktor anti-qytetnues! Myslimanët kërkojnë të pranohen në vende të qeta dhe të mira, me quejtë “të bardhët” që hyjnë në xhami “vëllau i im”…dhe nuk meritojnë nji përgjigje me automatik.

Viktimët e dy xhamive në Christchurch u likuiduen jo vetëm nga nji personë plot me urrejtje, por edhe nga idetë e superioritetit racial që ekzistojnë në vend. Kështu ngjau në Quebec, Canada, ne vitin 2017, ku myslimanët u vranë me duzina gjatë lutjeve fetare. Kështu në 2018 u vranë hebrejtë në sinagogen e Pittsburgut sepse “kishin strehue ‘emigrantët’ e Amerikës latine”. Kështu ishte në Norvegji disa vjet ma parë kur nji supremacist i bardhë vrau 77 djelm e vajza të reja në kampin veror (nji vajzë ishte shqiptare). Kështu ishte në Charleston,S.C. tre vjet ma parë kur nji supremacist i bardhë vrau 9 persona gjatë lutjes, dhe priftin e tyne. Njeriu ka përshtypjen që nji patologji e urrejtjes ashtë përhapë në të gjithë botën, dhe rrezikon jetët tona çdo ditë.

Me dhimbje duhet të pranojmë se “Islamofobia” (urrejtja për çdo gja myslimane) nuk ashtë ma nji fenomen i rastësishëm, por nji problem i ngulun thellë në shoqëninë perëndimore. Për disa dekada të gjata, bashkësia myslimane “ umma” ka qenë e detyrueme me pranue fajin kolektiv dhe dënimin nga të tjerët për aktet e nji grupi fanatikësh të aftë për terror e dhunë.  “Ne e dimë pse e kreu këte akt. Ai e bani për hakmarrje për vrasjet me kamione që myslimanët kanë ba (në Europë)” deklaroi nji racist njuzelandez….

Definicioni i “racizmit” nuk mund të kuptohet si duhet në se jemi të pa aftë me dallue se krimi ashte krim, qofte i kryem nga ai që lutet në xhami ose në tempullin e tij. Sot, miljona qytetarë mendojnë se problemi ashtë “Islami” si fe dhe si kulturë. Kjo ka sjellë në përfundimin: në se “Islami” ashtë problemi, atëherë duhet të kemi kujdes e të ruhemi nga 1.4 miljard myslimane. Ndiqni ata, mos i lejoni me ardhë në vendin tuej, ashtu si këshillon Presidenti Trump …Idetë krijojnë situata të damshme, sepse merren seriozisht nga shumë qytetarë. Edhe në qoftë se vetëm nji kriminel aplikon këto ide, përfundimi ashtë nji masakër.

Ky ashte mësimi që marrim sot nga Zelanda e Re…!

“Në se dikush sulmon nji hebre, shkruente Hannah Arendt, çdonjeni nga ne duhet të mbrohet si hebre” Kur ju sulmoheni si mysliman, ju duhet të mbroheni si mysliman. Dhe sot të gjithë jemi myslimanë- të gjithë ne që jemi të dedikuem me mbajtë të gjallë dritën e qytetnimit tonë,tolerancën e paqën tonë, shpëtimin e shoqënisë sonë nga barbarizmi primitiv i këtyne mendjeve gjysmake dhe të helmueme .” përfundon Omar Aziz., në komentin e tij.

Ndërkaq, popullsia e qytetit Christchurch mbetet e tronditun për jetë. Kërkesë falje ndigjohet kudo. Familja e kriminelit shpreh keqardhjen e saj për këte sulm banditesk, dhe shprehen se janë “të  tronditun thellë”. Kryeministri  Ardern u zotue se “do të bahen ndryshime në ligjët për blemjen e armëve”.  Familjarët e kriminelit u drejtuen familjarëve të viktimave: ”Jemi shumë të prekun për të gjithë të vdekunit dhe të plagosunit,” tha xhaxhai i kriminelit. ”Nuk jemi në gjendje të mendojmë ndryshe e për çdo gja tjetër. Na duem vetëm me shkue në shtëpi e me u mshehë”. Gjyshja e kriminelit, 81 vjeçare, tha:” Na e kemi humbë fare. Na nuk dimë as çka të mendojmë …” Popullsia e krishtenë e qytetit hapi fondin e ndihmës dhe grumulloi mbrenda nji dite shumën prej 638.000 dollarësh për familjet e viktimave.

Para nji tragjedie të këtill asnjeni nga ne gjen sot forcën e duhun me mendue qart.

Mbeten vetëm forca e lutjes dhe ndjenja e faljes së fajit….., dy qendrime që na naltësojnë!

———————————————————————————————–*  Veprimtar për të drejtat e njeriut.