Nga Anila Bega Cohen, themeluese dhe CEO e Shalom Center Albania

Në të dyja kulturat, babai është pjesë e edukimit që në fëmijërinë e hershme. Kjo bën që fëmija të ndihet në paqe me veten, është miqësor, i besueshëm, aktiv në shoqëri dhe individ i shëndetshëm. Këtij qëllimi i shërben përfshirja e baballarëve në kurikulat e kopshteve, si në aktivitete specifike ashtu dhe në rutinën ditore permes teknikave te  prinderimit. Çfare janë teknikat e prinderimit? Teknikat e prindërimit janë një lloj pasqyre e vetvetes, qëllimeve, dëshirave dhe trashëgimisë kulturore dhe morale që secili prej nesh mbart. Një fushë e re në Shqipëri por shume e praktikuar ne Izrael. Teknikat e prinderimit jane tepër te domosdoshme në këndvështrimin social në ditët tona, pasi prindërit e rinj (babai në rastin konkret) duhet të përballen me dëshirën për të qenë një kryefamiljar, bashkëshort, prind i realizuar por dhe një profesionist i mirë njëherësh. Kjo shpeshherë konsiderohet si një sfidë. Teknikat e thjeshta të prindërimit, përfshirja e babait, aktivizimi i tyre në rutinën ditore të fëmijës si pjesë e programit të kopshtit e kthen këtë Sfidë në Kënaqësi.

Cili është roli i babait në zhvillimin psiko-emocional të fëmijëve të vegjël sipas dy kulturave shqiptare dhe hebraike?

Në të dy kulturat, baballarët janë aktivë. Ata transmetojnë siguri tek fëmijët e tyre që në periudhën e foshnjërisë e deri në vitet e adoleshencës se vonë. Kështu, kur këta fëmijë përballen me situata të reja ose fenomene të panjohura, janë të predispozuar të përshtaten më lehtë. Fëmijët/ adoleshentet , I kalojnë qetësisht situatat e tensionuara dhe janë më kuriozë për të zbuluar gjëra të panjohura, janë të lumtur, ndihen të përkrahur dhe rrjedhimisht kanë më shumë besim në vetvete. Përkujdesja e babait lidhet ngushtë me jetën sociale të pasur, me pjekurinë dhe sjelljen e fëmijës.

Si ndikon tek zhvillimi social i fëmijës një baba aktiv?

Fëmijët e baballarëve të përkushtuar janë më të shoqërueshëm, dhe janë pikërisht këta fëmijë, që kanë më tepër vëmendje në shoqëri. Kjo ndodh sepse këta fëmijë kanë më pak ndjenja negative, krijojnë më pak zënka, tregohen më tolerantë dhe janë më të ndjeshëm dhe të kuptueshëm. Vihet re se fëmijët që kanë një baba aktiv janë më pak gënjeshtarë,më pak depresivë dhe më pak hiperaktivë. Marrëdhëniet e mira mes prindërve ndikojnë drejtpërsëdrejti në zhvillimin e fëmijës. Në rastet kur atmosfera mes prindërve është e tensionuar, me debate të shumta, dhe jo e lumtur bëhet një faktor ndikues në sjelljen agresive të fëmijës. Në rastet kur jetohet në një harmoni familjare dhe marrëdhëniet mes prindërve shkojnë mirë, kjo atmosferë ndikon pozitivisht në karakterin e fëmijës. Baballarët e përkushtuar kanë një sjellje të ndjeshme ndaj bashkëshortes , janë të kujdesshëm, tolerantë, mbrojtës, e mbështesin atë si dhe e qetësojnë atë në situata të caktuara. Ata formojnë një marrëdhënie të fortë dhe të besueshme në familjen e tyre.

Ky rol është “i mbjellë” le të themi brenda çdo burri, në mënyrë spontane, mjafton të ketë një dashuri të sinqertë dhe ndjenjën e përgjegjësisë, në radhë të parë.

Nuk ka asgjë të vështirë

Gjërat bëhen të vështira vetëm kur mungon dashuria. Roli i babait bëhet shumë më i këndshëm kur fëmija fillon e rritet dhe komunikon.  Koha e kaluar me fëmijët është gjëja më e rëndësishme. Fëmija, më shumë se njohuritë dhe morali klasik la nevoje per shembuj konkret dhe për dashuri. Dashuria, jo vetëm ndaj fëmijës, por në përgjithësi në ambientin familjar, është faktori kryesor që e bën fëmijën të ndjejë siguri të plotë.

Për këtë siguri ka nevojë secili prej nesh, gjatë gjithë jetës. Nëse i japim siguri fëmijës që në vogëli, kjo do jetë baza e shëndoshë e një shoqërie që dëshirojmë në të ardhmen e afërt.