Ana Ahmatova: DUHET TË KETË NJË BEFASI

Do mbeteni pa gojë kur të kuptoni se nga dheu,
rritet një strofë pa droje, pa ngurim.
Si një barishte e verdhë poshtë gardhit, që shpërtheu,
si rrodhe, që të ngjitet e të bëhet drithërim.

Me një aromë të fortë prej zifti, britëm e tërbuar,
myk, a një gjethe e kalbur që e merr era…
Dhe ja si vargu gurgullon plot madheshti, malluar,
që ta dëgjosh dhe të besosh se vjen pranvera.

Shqipëroi Arqile Garo, qershor 2019