Kiki Dhimoula: MOMENT PREZANTIMI

Ti zbukuron një park.
E për së largu të ngatërron.
Të mendon secili të mbështetur lehtë
si për të risjellë në mend një ëndërr që ke parë,
thuaj se vrull po merr e do ta rijetosh.
Por për së afërmi qartësohet ëndrra:
duart e tua mprapa të lidhura janë
me një litar prej mermeri,
dhe pozicioni yt rrëfen dëshirën
që dikush të të ndihë për t’ i shpëtuar
agonisë së robërisë.
Kështu të porositën te skulptori:
robinjë.
E nuk mundesh një vesë shiu ta peshosh në dorën tënde,
as të ledhatosh një margaritë.
Të lidhura janë duart e tua.
E nuk qënka mermeri, a vetëm Argosi.
Në qoftë se diçka do të ndryshonte,
në marshimin e mermerëve,
në qoftë se statujat do ngrinin krye,
për të drejta e liri
si skllevërit,
të vdekurit
dhe ndjenja jonë,
ti do të çapiteshe
në mes kaosit të mermertë,
përsëri duarlidhur, robinjë.

Të gjithë vetëvetiu të quajnë statujë,
e unë të thërras përnjëherësh grua.
Jo sepse grua të dorëzoi
në mermer skulptori
dhe premtojnë ijet e tua
mbarështrim statujash,
bollëk monumentesh të ngrirë.

Për duart e tua që të lidhura i ke
në kaq shumë shekuj që të njoh,
të quaj grua.

Të quaj grua
pse skllave je.

Shqipëroi: Arqile Garo 
Nga libri “Pelegrin në Ujëvarat e Poezisë Helene”.