Napoleon Lapathiotis: Erotike!

Një monopat i thellë, i trishtë
që ta mbaj mend përjetësisht,
– sa më sëmbon në zemër thellë,
kjo rrugë e stërpërpjekjes.

***

Dhe le të jetë – kujt i prish punë?
Një puthje po kërkoj dhe unë,
puthja e parë, e fundit qoftë,
me tmerr dhe me llahtarë!

Një puthje dua – ma do zemra,
që ma premtuan kaq shumë femra,
por që asnjëra nuk ma dha,
mbeta me buzë të tharë…

***

Ndoshta një ditë, kur të kem ikur,
nga thellësitë të dal pa pritur,
do bëhem njësh me errësirën,
të vi të të takoj,

dhe atë puthjen e bekuar,
që nuk lashë vend pa e kërkuar,
– si detyrim, si borxh të vjetër,
– ta marr e ta shijoj…

Shqipëroi: Arqile Garo
Janninë, shtator 2018