Sadik Bejko: Nën qiellin qelq
Zog, o zog, që kaq këngë më mbledh në
fyt. Një re me grurë e me kokrra rrushi
më fluturoi për në tokën e pëllumbave.
La trutë e mi shpërndarë si thekë shiu,
lumin me myk buke të mbetur ujërave.
Të lutem, shëromë o sëmundja ime e fundit..
Si plakë me dritën e ditës nën nallane,
jeta po më ikën, krejt më hedh për ane.
ty të lutem pëllumb, ty me dritë në sqep:
sëmundja që mëkoj, vallë foshnjë në djep?
Të lutem, më fol. Zjarr-sëmundje? Flakë
në tru, epidemi në qytet? Plumb kokës?
Sytë me tegela nate të kalbur m’i qep.
E madhja sëmundja ime – je ti o zog,
zog drite, me flatra të ikjes qiellit si qelq.
Nga libri “Fytyrë e panjohur”, 2005.
Please follow and like us: