Poezia e Frederik Reshpjes vjen në italisht nga Mimoza Pulaj

Prelud

O ajër i mbrëmjes mbështillmë, erdhi ora të vdes përsëri!
Kur të mbyllen sytë e mi, nuk do të ketë më det.
Për varkat e lotëve.
Po shkoj dhe shirat po i le të kyçura.
Por do të kthehem përsëri në çdo stinë që të dua.
Unë kam qenë trishtimi i botës.
O ajër i mbrëmjes mbështillmë, erdhi ora të vdes përsëri!

Preludio

O aria della sera avvolgimi, è giunto il momento di morire di nuovo!
Quando si chiudano i miei occhi non ci sarà più mare
Per le barche delle lacrime.
Sto per andare e con la chiave chiudo le pioggie.
Ma in ogni stagione, al mio piacimento, tornerò di nuovo.
Sono stato la tristezza del mondo.
O aria della sera avvolgimi, è giunto il momento di morire di nuovo!

Udha e liqenit

Unë kam nevojë për ty,
Më shumë se ky liqen për përrenjtë.
Se dora ime nuk ra rastësisht mbi supin tënd
Si bien duart e shelgjeve të reja mbi supet e valëve.
Dhe nëse ndonjëherë ikën (mos e thuaj!),

Ashtu si ikin dhe ndërrojnë drejtim përrenjtë (ah, mos e thuaj!),
Diku në brigjet e shpirtit tim do kumbojë
Kënga e lashtë popullore e liqeneve të tharë,
Duke imagjinuar ardhjen tënde, si ndër legjenda,
Në formën e shiut ose në formën e vesës,
Mbi rërën e orëve, bile mbi vite të tëra;
Se dora ime nuk ra rastësisht mbi supin tënd
Si bien duart e shelgjeve të reja mbi supet e valëve!

La via del lago

Ho bisogno di te,
Più di questo lago dei torrenti.
Perchè la mia mano non è caduta casualmente sulla tua spalla
Come cadono, sulle spalle delle onde, le mani dei salici.
E se a volte, se ne va (non dirlo!),
Così come vanno via e cambiano direzione i torrenti (Ah, non dirlo!),
Da qualche parte sulle rive della mia anima suonerà
La canzone popolare antica dei laghi assetati,

Immaginando, come fra leggende,
Sotto forma di pioggia o di rugiada, il tuo arrivo,
Sulla sabbia delle ore, anzi degli anni interi;
Perchè la mia mano non è caduta casualmente sulla tua spalla
Come cadono, sulle spalle delle onde, le mani dei salici.