Dështimi i Bashkimit Evropian për të filluar bisedimet e pranimit me Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut, në samitin e saj të tetorit, mund të kontribuojë në destabilizimin e Ballkanit Perëndimor. Bllokimi francez i procesit të zgjerimit, gjithashtu, do të inkurajojë aktivitetet subversive të Moskës në të gjithë rajonin.

Hyrja e bllokuar për shtetet që vazhdojnë të luftojnë me reformat do të dërgojë një mesazh të braktisjes pikërisht në një kohë kur ata kanë nevojë për inkurajim dhe përfshirje më të fortë në BE. Aderimi në Bashkimin Evropian mbetet një ambicie thelbësore në të gjithë Evropën Juglindore.

Sllovenia dhe Kroacia kanë përfituar qartë ekonomikisht dhe politikisht nga procesi i integrimit. Megjithëse të dyja Shqipëria dhe Maqedonia e Veriut kanë statusin e “kandidatit” për Bashkimin Evropian, përparimi i tyre drejt fillimit të bisedimeve të pranimit u bllokua në samitin e BE-se në Bruksel më 18 tetor, kryesisht për shkak të kundërshtimit të Francës.Të dy shtetet u bllokuan me gjithë rekomandimet e Komisionit Evropian dhe Parlamentit Evropian, të cilat konfirmuan që të dy vendet kishin bërë përparim të mjaftueshëm në reformat e tyre për të arritur në fazën tjetër të integrimit. Një vendim pozitiv mbi bisedimet e pranimit nuk do të kishte kuptuar anëtarësimin e menjëhershëm, por fillimin e një procesi të gjatë të kualifikimit për të gjithë kapitujt e acquis communautaire – organi i gjerë i ligjit të BE-së.

Presidenti francez Emmanuel Macron drejtoi politikën e bllokimit dhe atij iu bashkuan Danimarka dhe Holanda. Duhet të ketë unanimitet midis anëtarëve të BE-se para se të jepet miratimi për të filluar bisedimet e pranimit. Macron pohoi se procesi i pranimit në vetvete duhej të reformohej, duke nënkuptuar se vendimi i tetorit nuk ka gjasa të kthehet në një kohë të shpejtë sepse çdo proces i reformës në BE mund të zvarritet me vite. Pa rolin e fortë të Mbretërisë së Bashkuar në mbështetjen e zgjerimit të BE, Franca është forcuar në angazhimin sfidues të angazhimit të Bashkimit për të përfshirë të gjitha shtetet e Ballkanit, siç specifikohet në Samitin e Selanikut të BE 2003. Politika e brendshme e Francës dhe frika e imigracionit masiv faktohet në vendimin e Macron. Ekziston gjithashtu dyshimi i përhapur se Islamofobia dhe ndjenjat antishqiptare luanin një rol.

Politika bllokuese e BE-së mund të ketë disa pasoja negative për Ballkanin Perëndimor dhe për Evropën në tërësi. Dëmton besueshmërinë e BE-së si një organizatë pan-Evropiane e hapur për anëtarët e rinj. Ajo mund të zhgënjejë qytetarët dhe politikanët dhe të minojë programe të ndryshme të reformës së brendshme. Ajo gjithashtu do të ushqejë nocionin tashmë të përhapur se BE është bashkëpunëtore në mbështetjen e qeverive të korruptuara në këmbim të një mase të stabilitetit – atë që disa e kanë quajtur si “stabilizëm”. Johannes Hahn, komisari i BE për zgjerimin, akuzoi liderët e BE për shkeljen e angazhimeve për Maqedoninë e Veriut dhe Shqipërinë. Ai pohoi se vendet anëtare tani do të duhet të sqarojnë detyrimet e tyre afatgjata ndaj secilit vend, ndërsa refuzimi për të pranuar përparimin e provuar do të rrezikojë destabilizimin e Ballkanit Perëndimor.

Politika bllokuese mund të forcojë polarizimin dhe radikalizimin politik të brendshëm duke inkurajuar nacionalistët, populistët, separatistët dhe irredentistët të pretendojnë se rregullat e BE-së nuk zbatohen më dhe çdo shtet duhet të ndjekë interesat e veta kombëtare. Kjo gjithashtu mund të dekurajojë marrëveshjet ndërshtetërore dhe të zvogëlojë përpjekjet e dy të dërguarve specialë të SH.B.A. të caktuar për zgjidhjen e mosmarrëveshjes midis Serbisë dhe Kosovës.

Beogradi tani do të ketë më pak nxitje për të bërë kompromise pa një perspektivë më të qartë të anëtarësimit në BE. Serbia dhe Mali i Zi kanë filluar bisedimet e pranimit, por tani do të konkludojnë se pa konsensusin e BE-së për zgjerimin e mëtejshëm bisedimet do të çojnë në një çështje të paqartë. Vendi më i prekur menjëherë do të jetë Maqedonia Veriore. Kryeministri Zoran Zaev ndërmori rreziqe të konsiderueshme të brendshme në ndryshimin e emrit të vendit dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjes së gjatë me Greqinë, në mënyrë që të përmbushë kushtet e BE për bisedimet e pranimit. Qeveria tani ndihet e tradhtuar dhe ka bërë thirrje për zgjedhje të parakohshme në prill 2020 që mund të forcojnë militantët dhe kundërshtarët e ndryshimit të emrit.

Vendimi i BE-së do të ketë reagime më të gjera dhe jo më shumë se anëtarësimi. Vende të tilla si Ukraina dhe Gjeorgjia do të dyshojnë gjithnjë e më shumë në angazhimet e Bashkimit Evropian për zhvillimin e tyre demokratik dhe ekonomik dhe kjo do të sigurojë më shumë hapje për ndërhyrjet armiqësore të huaj, veçanërisht nga Rusia. Për të ndihmuar mbrojtjen ndaj një përçarjeje të tillë, secili shtet duhet të rinovojë fokusin e tij në reformën e brendshme, duke përfshirë fushatat antikorrupsion, jo thjesht për hir të anëtarësimit të ardhshëm në BE, por për stabilitetin.