Pjeter Vukaj: Dhe flokët ndjejnë

Thonë se flokët janë të vdekur,
Por jo, edhe ato ndjejnë të prekur…

Dhe flokët ndjejnë,
prekjen,
e një dore jo të njëjtë.

E ndejnë magjinë e përkëdheljes,
të dorës sime që di të ledhatojë butësisht…

Flokët e saj të gështenjtë,
që i bindeshin lojës së erës,
erën s’e ndjejnë, por dorën po…

Flokët e ndjenë prekjen e një dore jo të njëjtë,
sikur diku brenda t’i kishin rrënjët…