1972/Poezitë e Sadik Bejkos në festivalin e 11 të RTVSH
Tri poezi të poetit Sadik Bejko në festivalin e 11-të të RTVSH, viti 1972.
“Një kujtim nga deti” teksti Sadik Bejko, muzika Vasil Çuni, këndon Lefter Agora.
“Një degë e gjelbër” teksti Sadik Bejko, muzika Kujtim Laro, këndon Iliriana Çarçani.
“Kur dëgjojmë zëra nga bota”, teksti Sadik Bejko, muzika dhe interpretimi Françesk Radi.
NJË DEGË E GJELBËR
Muzika: Kujtim Laro
Teksti: Sadik Bejko
Këndoi: Iliriana Çarçani
Zogu ngre folenë
Vetëm në një degë
Ne te lumi i madh
Pimë një gotë ujë.
Dhe vetëm një vajzë
Kur kap dorën tonë
Sjell gjithë dashurinë
Gjithë jetën mbi tokë.
Refren:
Çfarë të kërkoj unë nga kjo ditë
Ç’të kërkoj nga lumi që rrjedh
Nga kjo vajzë pranë meje
Nga bari ç’të kërkoj?
Zogu ngre folenë
Vetëm në një degë
Ne te lumi i madh
Pimë një gotë ujë.
Dhe ma siguron
Se e jetoj këtë ditë
Ndoshta veç kjo dorë
E vajzës së re.
Refren:
Çfarë të kërkoj unë nga kjo ditë
Ç’të kërkoj nga lumi që rrjedh
Nga kjo vajzë pranë meje
Nga dielli ç’të kërkoj?
NJË KUJTIM NGA DETI
Muzika: Vasil Çuni
Teksti: Sadik Bejko
Këndoi: Lefter Agora
Një kujtim nga deti
M’u ngjall sonte si kartolinë
Vjen si diell nga vera
Dimrin e shkrin.
Një kabinë e gjelbër
Era plepat fëshfërin
Te nje stol dy vajza
Porsi vegim.
Refren:
Ditët tona me det
Do të kaltërojnë atje.
Më e bukur mbetet kjo verë.
A do vijnë prapë shoqet që njoha vjet?
Vera e deti na pret
Në çadrën si ylber.
Ky kujtim nga vera
Më rri sonte si kartolinë
Dallgë e ngrohtë e detit
Brymën e shkrin.
Vjen si re nga deti
Nga qyteti i ngrohtë veror,
Ku deti flet me njerëzit
Mbrëmjeve vonë.
Vjen dhe si një këngë
Mbi një varkë ne e këndojmë,
Sytë si det të vajzës
Më shikojnë.