Vaid Hyzoti: Atdheu brenda meje

 

 

Kam një formular, me kërkesat për punë

Dhe në çdo profesion usta pagëzoj veten…

Lëkura nuk skuqet e turpi mërgon,

E përditshmja ime e përligj gënjeshtrën.

Por për lëkurën? E ç’ngjyrë t’i jap?

Për gjuhën, për gjakun nga kapilarët tek zemra?

Dhe këmba, dhe krahu, dhe gjuha, dhe zëri

“Made in Albania” janë të tëra…

Se u formësuan udhëve të Shqipërisë

Dhe atdheu mbeti në inde, në rrëmba.

 

Tani kam dalë t’i shes a t’i jap me qera,

Të paguaj një ëndërr, një shpresë.

Jam copë Atdheu i hedhur larg,

I pa bërë pis,

I fshirë me fshesë.

Dhe vijnë e më masin me sy , më pyesin

Sa e shes atdheun…

Sa?

Kaq shtrenjtë?…

Sa mua mund të blejnë 5 meksikanë a kinezë!

Në çmim paskam vënë atdhe+dinjtet…

Unë tutem e pyes atdheun brenda meje,

Ne duhet pak më lirë të vë çmimin…

Mas qeranë e shtëpisë, një palë këpucë për djalin,

Para për telefonin e ca për ushqimin…

Dhe prapsem, ul pak në dinjitet,

Se s’di të përkthej qartë gjuhën e erës në këtë vend…

 

Kam frikë mos bërtet atdheu brenda meje,

Ai hesht dhe është gjithë shend…

Hesht e më grish ditaditës,

Të luaj si në bursë me të,

Më dhemb, se jam i atdheut shitës,

Më vret e gjithnjë gjaku më zë.