Jorgos SEFERIS: Mohim
Në pamjefshehurën ranishte
dhe të bardhë si pëllumb
në drekë na dogji etja shkrumb;
i njelmët uji ishte.
Mbi rërën e verdhemë krejt
shkruam emrin e saj;
por fryu flladi dhe prandaj
u shuan gërmat shpejt.
Me ç’zemër, ç’ëndje të vërtetë,
ç’dëshira, ç’përdëllim
e morëm jetën tonë; gabim!
pastaj ndërruam jetë.
_______
Përktheu Romeo Çollaku
Please follow and like us: