Nexhat Halimi: Korona

 

 

 

 

Hija e padukshme e kafshimit të egër dhe të thellë

me vetëtimë gjarpri apo brejtësi apo dhe lakuriqi

kjo sëmurje e mjerë me portret dhe fytyrë hiqi

të afrohet me ethe me teshtimë dhe kollitje të thatë

përvidhet nga jashtë e të futet brenda befas gjatë

i prek mushkëritë e nuk merr më lirshëm frymë

varg e vijë trupit zë të zë vetmi të të prek brymë

lëkura të bëhet kaq e ngjashme me gjembat në kaçë

korona vjen ndërmjet rrëqethjesh pa gjetur ilaç

varrimi bëhet me katër vetë të të bartin në krah

pa ceremoni pa prani të të dashurish pa ty e pa lot

nisesh me hijen tënde e dhiaresh del prapë në gjah

shfaqet ajo që nuk e ke menduar asnjëherë dot

shfaqet korona dhe ti izolohesh brenda hijes ik

dridhesh mbyll sytë e tashmë më s`je tretesh vrik

hije e kafshimit gjarpëror e fshehtë tinëzar

ti del të furnizohesh me ndonjë gjë për të gjallë

ndoshta ia del t`i shpëtosh me sy të ënjtur në mall

del të blesh spinaq limon e diçka tjetër në pazar

kthehesh në vetminë tënde të thellë në karantinë

e kujton me lot fëmijërinë dhe shtrihesh në shpinë

buzë lumit  mes lulesh të xhenetit pa pantallona

pret të vijë hija e padukshme e të të kafshojë korona

me vetëtimë gjarpri apo brejtësi apo lakuriqi

kjo sëmurje e mjerë me portret dhe fytyrë hiqi.