VETMIA – KRAHNEZET E MËRDHEZUR

 

 

Mustafa SPAHIU

 

1.

(Vetmia – s’ndryshket)

 

Gjakut të shprishur hapni dosjet faqeshqote

së pari do gjeni emrin tuaj brymëngrirë

 

Dalila bukur do iu përgjumë si Samsonin

kur të zgjoheni nga inati kokash tullace

shqehet iu varin lecka të zeza gjembore

 

ata këndojnë sllavo-shqiptarët basharet

sa lehtë e gëlltisin sapunin për somun

mashtrimesh të kota metelik të ndryshkur

 

përvëlohen krahnezeve për të gjetur ndoj’ mik

gjarpri gjenë vdekjen kur ngjitet në fik.

 

2.

(Vendasve – iu futën në palcë)

 

Kinse ditës së eçtuar kalonin vigjet në vâ

ne kishim pergamenat tona – ata fyej shelgu

 

të sharat si ndalnin në soj e sorrollop

i shanin nenat motrat zotin tempujt

e përvetësuan Sh’mërinë kryqzoheshin me të majtën

 

në sofër shanin bukë e Diell

e nxirrnin nga trasta shlivën cirilong

gjakoseshin Iliria vaditej me gjak

 

s’rriteshin të lashtat vreshtat zverdhonin

fytyrash të palara hëna me thirravaje.

 

3.

(Vendasit – kuptuan dredhalaqet)

 

Harfat e arta tingëllonin hareshëm

surratin e përlloçur shfaqnin në pije

 

kafshimi grave të tërbuara ujkonjat

e plagosura shfaqeshin nudo para

ilirëve të vyeshëm të vrulltë në punë

 

anasit dëgjonin 1001 rrena prej

gjuhës trashur prej pijes Zotin mashtronin

kryqoheshin para altarit pas brrylit rrinin

 

bienin kllapitur mbi njëri-tjetrin

leckash zhubravitur puthnin tokën e re.

 

 

4.

(Tuna – barkun pehriz)

 

Tuna ujëthellë i ndalte urinonin

Panonisë kullash s’dukej mazgallë

 

qëllimisht kthenin kah Karpatet, e –

i ngujonte Gryk’e Gjerdapit si rrenat

dhe matnin hapat “heronjtë” hajna

 

verën lakmonin me shumë se magjupeshkinat

të lashtat ëndërronin si Kepin e

Shpresës së Mirë pa kaluar as Moravën, e –

 

Madhe doemos ilirët ndiznin dritar

Grykës së Gjerdapit lenin eshtrat ardhësit.

 

5.

(Kurrizit – motet e serta)

 

Kur niseshin gëzoheshin si rrenat

i kanë në ADN – barkanaleve të gjakut

 

çatisën mëngjeseve t’ajura kope

betoheshin tempujve të përvetësuar

vithisnin bazilikat emrar s’ua dinin

 

futeshin kopshteve thenin potirët

iliret me shpata gati shigjetat,e

helmta godisnin zgjebën murtajën e zezë

 

gorrillat nuk ndaleshin shekujsh

apokalipsi e okupoi Gadishullin Ilirik!

 

Ajme! Atë ditë e sot jetojmë në

Mëri!!!

 

 

E hënë, 09/14.03.2020

Në Dardaninë Ilire